Boehoe!

En toch heeft het wel iets, zo'n kampeerplekje tussen de koeien. afgelopen nacht was het rustig. Geen BOEH!! geroep waar ik wakker van werd. Dat was vroeger anders. Mijn broer Joop had er het handje van heel hard BOEH! te roepen als een van ons, Ruud of ik, even uit bed moest. Of als de laatste het licht van de slaapkamer (de bakelieten lichtschakelaar bevond zich 'helemaal' op nog geen twee meter afstand  bij de deur!) moest uitdoen. Haha!
Donderdag hoorde ik ook geen Boeh! toen we de camper installeerden. De jongedames vonden het prima en toonden veel belangstelling voor het rode busje Dronten. Of was de aandacht voor Fenna?
Natuurlijk loeien die beesten wel degelijk. En hoe! Soms is het geen gehoor, want niet elk beest kan mooi loeien. Iedere koe loeit nu eenmaal zoals het gebekt is.
Dat koeien kuddedieren zijn is duidelijk te zien. Zodra een van hen naar de andere kant van het weiland sjokt, volgt de rest. Dat ritueel vindt een paar keer per dag plaats. Het is erg interessant te zien en te horen hoe die beesten de hele dag lopen te grazen.
Fenna reageert nauwelijks op het vee. Net alsof ze die beesten al veel langer kent. Fenna komt ook van een veehouderij, dus dat zal het zijn. Andersom ligt de kwestie anders. Met name de zwart-witte koeien kijken heel nieuwsgierig naar Fenna. Ze komen speciaal voor haar heel dicht bij het schrikdraad staan. Maar zodra er een begint te snuiven, deinst Fenna terug. Toen Sonja een van de koeien wilde aanhalen, viel Fenna blaffend en grommend uit naar de koe die op haar afkwam. Jaloezie? Beschermend?
Hoe dan ook het is erg leuk om die koeien zo dicht bij de camper te zien. Als ik uit het raam kijk, dan lijkt het alsof ik in de Resedastraat ben. Daar zag ik ook geregeld koeien aan de andere kant van de straat in het weiland lopen. Natuurlijk hebben we weer gefietst. Fenna was bekaf, ondanks dat ze het overgrote deel van de tocht vanwege de warmte in haar karrtje heeft gelegen.