Verkeersregelaars

... er is één kletsende voor u; een ogenblikje geduld aub...

Vandaag ging ik de jongelui weer ophalen, die naar Lowlands 2016 geweest waren. Wat een drukte zeg! Dit keer kwam ik van de verkeerde kant. Ik bedoel natuurlijk : richting. Files dus. Al sukkelend en vooral  stilstaand verstreek de tijd. Tijd genoeg om rustig om me heen te koekeloeren.
Links van mij stond een jonge verkeersregelaar. Een mager mannetje met te grote fel gekleurde bodywarmer. Een auto wilde linksaf aansluiten in de file. Een andere wilden liever rechtsaf, om (om) te rijden.
In plaats van het verkeer daar te regelen, begon hij uitgebreid met een jonge vrouw in een zwarte auto te praten. Ze hadden duidelijk veel lol. Achter hen kwam een rode auto, die rechtsaf wilde, maar niet kon vanwege het kletsende stel. Meneer toeterde, maar dat had geen effect. Terwijl wij zachtjes voortsukkelende, zag ik in mijn spiegel nog meer auto's zich achter de wachtende rode voegen. Het duurde vrij lang eer het geanimeerd gesprek werd beëindigd en de zwarte auto rechtsaf(!) de weg opreed. Een kletsende verkeersregelaar die onnodig voor een blokkade zorgde.
Op de terugweg moest het verkeer op de hoofdweg geregeld stoppen om verkeer van de parkeerplaatsen te kunnen laten vertrekken. Er stonden hele rijen wachtende auto's. Maar gelukkig waren er ook verkeersregelaars. Hoewel. Die waren ook niet altijd zo slim bezig. Sommige wachtende automobilisten in de rij hadden helemaal geen haast. Ze sloten niet aan toen hun rij ging rijden. Zo ontstonden flinke gaten in de rijen en dus onnodige wachttijden voor het verkeer dat stilhield op de doorgaande weg.
Het kwam bij de verkeersregelaars niet op de trage chauffeurs te straffen door hen een stopteken te geven en de rij wachtenden op de hoofdweg hun weg te laten vervolgen. In de geest van : beurt voorbij. Het gevolg : getoeter van wachtenden op de hoofdweg. Er stapte niemand uit om die verkeersregelaars even de oren te wassen. Logisch, want het regende. Ik vond het dit jaar behoorlijk chaotisch daar. Met een arm zwaaien lukte prima, maar inzicht ontbrak.