Pigs in the office!

Lopikersingel en -straat

Het ging er bij die slachterij in Schoonhoven vaak bar en boos toe. De chauffeurs die het vlees dagelijks naar de afnemers brachten, werd slecht betaald. Niet alle gewerkte uren werden vergoed. Sommigen van hen compenseerden dat door vlees achterover te drukken. De wagens werden voor vertrek en na terugkeer op een brug gewogen. Sommige chauffeurs hadden bijvoorbeeld stiekem een watertankje aan boord. De hoeveelheid water bepaalde met hoeveel gewicht aan vlees men kon sjoemelen.
Ook in de slachterij was het geregeld hommeles. Daar liep ontevreden personeel met o.a. botte messen. Waarschijnlijk werd daarom aan goede arbeidsomstandigheden nauwelijks iets gedaan. Met gevolg een hoog ziekteverzuim.
Op kantoor zaten vier directeuren. Uiteraard hadden zij een goed salaris. Net als een paar andere familieleden, die overigens dat geld niet konden waarmaken. De rest zat op minimumloon. Het was een familiebedrijf, dat was duidelijk. Er was maar één directeur die in mijn ogen werk op (zijn salaris)niveau deed. Ik heb in die korte periode een van hen nog geleerd hoe debiteurenbeheer gedaan moest worden. Die man zat de hele dag chagrijnig voor zich uit te staren. Van de kredietwaardigheidscontrole (NCM) tot aan het uit handen geven van de vordering, heb ik hem uitgelegd en voor hem geregeld. Inclusief bijbehorende overzichten. Sindsdien kwam hij elke ochtend mij speciaal een goede morgen wensen. Mijn collega's en medewerkers begrepen daar helemaal niets van.

De mooie veerpoort

Voor de export zorgde ik zelf voor een juiste vertaling van de Nederlandse tekst in Duits en/of Engels. De directiesecretaresse kende geen vreemde talen. Omdat de loon- en salarisadministrateur (ook familie) niet wist hoe een loonverwerking gedaan moest worden, deed ik het haar een paar keer voor. Met gevolg dat ik het voortaan maar moest doen. Voordat de salarisstroken geprint werden, moest er een deken over de printer! Haha! In het begin moest ook ik van de afdeling als die stroken afgedrukt werden. Maar later mocht ik achter mijn bureau blijven zitten. Als het afdrukken klaar was, kroop de administratrice onder de deken om de stroken weg te halen. Hoewel ik zodoende druk bezig was met het opkrikken van de werkzaamheden en de organisatie, kon ik niet bepaald merken dat het gewaardeerd werd.
Ik werd een keer op het matje geroepen, omdat mijn medewerkers mij bij mijn voornaam noemden. Ik heb de waarschuwing (men wilde dat niet meer horen) naast mij neergelegd.  Ondanks (of juist door?) mijn botsingen met de directie, werd mij gevraagd een uitspraak te doen over de fooienpot. Omdat ik erg integer overkwam, zo luidde het.
De afdeling Inkoop kreeg vaak flinke fooien van varkensboeren. Dat geld deelden de twee medewerkers met elkaar. De rest van het personeel was het daar niet mee eens. Ik gaf hen gelijk, want ook zij hadden werk aan de ingekochte varkens. Zowel op kantoor als in de slachterij. Ik stelde voor de fooien in een personeelspot te doen. Dat voorstel werd aangenomen.
Opvallend was toen, dat het maandelijks fooienbedrag daarna volgens de afdeling Inkoop 'opeens' gehalveerd was. De varkens!