Wat een kanker week!

maar aan alles komt een eind

Alsof de duvel ermee speelt. Eerst komt een tweetal kinderen aan de deur. Ze vragen een bijdrage, want ze gaan tegen kanker lopen. Ik ben niet zo vrijgevig wat dat betreft. Er is geld genoeg, maar dat wordt aan onzinnige zaken besteed, zoals Defensie, de EU en migranten. Komt bij, dat veel geld bij dat soort hulpinstanties aan de strijkstok blijft hangen. Maar goed, dit keer een uitzondering. De beide dames wonen hier in de buurt.
De oudste vertelt in geuren en kleuren hoe de actie in z'n werk gaat. "We gaan hardlopen om mensen met kanker beter te maken. We moeten straks rondjes rennen en als we klaar zijn..." Voordat ze haar verhaal kan afmaken floepte ik eruit : "zijn die mensen weer gezond! Ta ta!". Sorry, maar dat heeft alles te maken met mijn bezwaren tegen dat geleur langs de deur. Even is het stil beiden kijken mij wat verbaasd aan. Dan zegt de oudste met een serieus gezicht : "Nee hoor, dan brengen we het geld naar de juf en die geeft het aan de mensen die kanker bestrijden." Ik hou mijn reactie beperkt tot : "O, dus toch..." Terwijl Sonja het formulier invult, blijven de jongedames mij nog steeds wat vreemd aankijken. Wellicht dachten ze : "Wat een domme meneer".
Een dag later ging een buurtbewoner naar de huisarts, vanwege een bult in zijn nek. De huisarts stuurde hem direct door naar het ziekenhuis. Zijn buurvrouw was zo vriendelijk hem te brengen. Daar kreeg hij te horen dat hij keelkanker heeft. Dat bultje bleek een veel grotere te zijn, die tot over zijn keel liep.
Hij is geopereerd om een deel te verwijderen. Maar de ingreep verliep niet zoals gewenst. Dus besloot men hem maar in slaap te houden, totdat het gewenst resultaat (stoppen van een bloeding) bereikt was. Tot die tijd ligt de patiënt op de afdeling IC. Nog deze week krijgt hij nadere bijzonderheden te horen.