Lunchpauze!

Oud en ouder

Misschien zit je dit te lezen tijdens de lunchpauze. Zelf ging ik meestal naar buiten. Even de frisse lucht in en weg van de onrust of drukte zo je wilt. Het mooiste vond ik als er in de buurt een park of bos was. Maar dat was niet altijd het geval. Ik heb soms ook maanden tussen gebouwen gewandeld, zoals in Amsterdam Zuidoost.
Als ik binnen bleef, ging ik mijn projectdagboek bijwerken. De in telegramstijl vastgelegde tekst ging ik dan uitwerken. Ik beperkte me tot de essentiële en uitzonderlijke zaken. En ja, er waren altijd weer mensen die mij tijdens de lunchpauze lastigvielen met werk. Het waren altijd dezelfde mensen die mijn kantoor binnenkwamen zonder te groeten. Aso's dus.
Toen ik een telefoon kreeg, kreeg ik ook geen lunchpauze meer. Althans, dat vond een aantal van mijn directeuren. Ik vond echter van wel en dus deed ik dat ding gewoon een half uur uit. Haha! Nou ja, ik lach nu wel, maar toen niet in bijzijn van collega's, laat staan de directie.  Met name in de functie van Peoplemanager vonden sommigen dat ik 24/7 bereikbaar moest zijn. Mijn salaris was echter gebaseerd op 8 uur per dag of wel 8/5.
Met de slechte dekkingsgraad van het telefonienetwerk van KPN had ik vaak slechte of geen ontvangst. Ik heb menige lunchpauze in de leaseauto doorgebracht, want in die functie was ik meestal onderweg. Dat gaf ook soms problemen met de ontvangst. Een keer was ik in mijn pauze vergeten mijn mobieltje uit te zetten. Ik kreeg een telefoontje van onze secretaresse. Toen ik me meldde, begreep ik dat ze mij niet kon horen. Ik haar echter wel. Na een minuut van eenrichtingsgespreksverkeer (wat een woord!) zei ze opeens tegen haar collega : "Die klootzak hoort mij weer niet!" Die klootzak heeft haar later op kantoor even e.e.a. uitgelegd over storingen in de telecommunicatie, waarbij je zelf niets hoort en degene aan de andere kant,van de lijn, zoals deze klootzak, alles. Ik heb later nooit meer zoveel schaamrood op een hoofd gezien.