De hond van Robert en Carina, en dus ook van Emma, is al weer vier jaar geworden. De gitzwarte labrador is er me eentje. Ze is een goedzak voor zover je dat van een teef kan zeggen. Ze doet ook vaak lomp en werkt op je lachspieren. Zo op het oog lijkt het alsof er geen land mee te bezeilen is. Maar dat valt best mee.Ik herinner me nog ene Tim. Niet onze kleinzoon, maar een labrador van de overburen in Schoonhoven. Zijn baasje ging vaak met hem fietsen. Als het duo thuiskwam en Tim van de riem werd ontdaan, begon steevast een spelletje. Voor Tim dan. Zijn baasje vond het helemaal niet leuk. Vanuit de keuken op de eerste etage van de drive in woning konden we dat spelletje goed volgen. Tim rende altijd achter de woning langs, zodat zijn baas hem niet meer kon zien. Dan begon zijn baas te roepen : "Tim!, Tim!" Want Tim moest naar binnen. We zagen Tim dan sluipen naar een hoek van de woning waar hij stiekem naar zijn baas gluurde. Zodra de baas hem zag en naar hem toeliep, rende Tim de andere kant op. Daar begluurde hij dan weer zijn baas, die na hem ontdekt te hebben weer achter hem aanging. De ergernis van het baasjes steeg recht evenredig met het vrolijke enthousiasme van Tim. Dat spelletje hield Tim lang vol. Totdat de toon van het baasje veranderde. Dan kwam Tim hijgend maar gedwee naar hem toe en sjokte dan naar binnen.