De 'vier koeien' in de "Kever" in het vorige stukje gingen jaren later opnieuw op vakantie maar ze hadden zich inmiddels ‘vermenigvuldigd’ met 2 x 3 'kalveren' en aangezien er maar vier koeien in één "Kever" gaan werden het nu twéé auto's. De ene met een kleine caravan en de andere met een "La Bohème"-vouwwagen. In de jaren daarvóór waren we door hard werken, en flink sparen, z.g. rijk geworden want beide gezinnen konden zowaar een nieuwe auto kopen. Wat een luxe was dat zeg!; een spiksplinternieuwe auto voor ongeveer 6400 gulden!!! Heel toevallig waren dat een Kadett A (ietwat sierlijk) en een Kadett B (met zo'n 'dikke kont'). Maar wat kón er veel bagage in die 'kont' zeg! En een ander voordeel; .....de vliegende imperiaal kon thuisblijven. We gingen weer naar het Zuiden en zouden pas stoppen waar de aarde ophield en daar de blauwe zee inrijden. Van tevoren was goed afgesproken dat we er in drie etappes naartoe zouden gaan en om de circa twee uur zouden stoppen voor een pauze om even wat frisse lucht te happen en om iets te eten en te drinken. Bij de 'standaarduitrusting' voor onderweg zat uiteraard een setje badminton-rackets, een voetbal en een Jeu de Boules-set voor het geval er voor ons nog plaats was op een grote parkeerplaats met een grasveldje erbij. Alles was tot in de puntjes geregeld maar iedereen die dit leest en ervaring heeft met het 'transport' over een grote afstand van drie kinderen op de achterbank van een auto weet nu al precies hoe het verder gaat in dit stukje!!! Voor onze kinderen was 1400 km net zoiets als 'van hier naar St.-Juttemis’ want dat het naar St.-
Tropez was maakte voor hen totaal niets uit. Nadat een stapeltje muziekcassettes was afgespeeld en alle groene, rode en blauw auto’s tot in België geteld waren, begon de verveling al een beetje toe te slaan en was een stopplaats de beste afleiding. Aanvankelijk moest tijdens zo’n pauze steeds de warme jas aan want vanaf huis was het guur, koud weer maar een warme föhnwind, ergens in midden-Frankrijk, maakte daar een eind aan en een hoop kleding kon voorlopig worden opgeborgen in de achterbak. Maar het trio op de achterbank, inmiddels in korte broek en met blote armen, kreeg het al gauw té warm, want een auto van Fl. 6400 had toen nog geen airco. Na een poosje pinkten broers en zusje bij elkaar de rollende zweetdruppeltjes weg en petsten met hun kleffe handjes op elkaars blote benen. Dat zorgde even voor een grappige afleiding totdat het niet meer leuk was en er slaande ruzie ontstond. Kleine meid gilde het uit met: ,,...blijf van me af, vieze kleefkevers...!!!" en moeder brulde tegen mij:,,...bij de volgende kruising 2 x linksaf...!!!". Pa zat met stijve, witte knokkels aan het stuur en hoopte zo snel mogelijk het bord te zien voor de afslag naar 'de camping mét zwembad'. Dat 'mét zwembad' n.l. was een nadrukkelijke wens (eis, zo je wilt) van de ruziemakers en na lang zoeken vonden we zo'n camping; 20 km vanaf de "Autoroute du Soleil” het binnenland in. Zodra we de auto hadden geparkeerd dook mijn vrouw de kledingkoffers in, pakte de zwemspullen voor de kinderen en riep: ,,vooruit vieze kleefkevers, ga maar even lekker zwemmen en afkoelen". De drie lag uitgevloerd in het gras en reageerden met een ongeïnteresseerd gezicht; ,,...Nu even niet ma…PFFFF !!!’’. De zwembroeken vlogen door de lucht, vergezeld van een grondig: ,,...Ik ga noooooit !!! meeeer!!! met jullie !!! op vakantie !!!” en ,,Ik blijf in het vervolg wel thuis!!!, …lekker rustig, maar dan zónder jullie !!!”
