De ontvangst was koeltjes, de opvang was karig. Gedwongen zelfredzaamheid. Niet je hand ophouden, maar aan de slag. Het pakte voor de meeste vluchtelingen uit Indië goed uit. Dat lag voornamelijk aan de mentaliteit van henzelf. Jammer dat die aanpak niet gehandhaafd is. De opvang is later op een 'wij-weten-wat-goed-voor-u-is' manier geregeld. Goed voor u, dat lijdt geen twijfel. Maar of ie ook goed voor ons is? Hier een ervaring uit die tijd :
"Ook wij hebben eens moeten vluchten. Dat was toen op bevel van president Soekarno iedereen met een Nederlandse nationaliteit Indonesië moest verlaten. Veel Indische Nederlanders moesten zo hun geboorteland verlaten naar een vreemd land, dat ze alleen kenden van verhalen en plaatjes in schoolboeken. Na aankomst in Nederland werden we ondergebracht in contractpensions, waar wij door het Ministerie van Maatschappelijk Werk gedwongen werden een overeenkomst te tekenen. Alle kosten voor het transport van Indonesië naar Nederland, het contractpension en het levensonderhoud moesten we zelf terugbetalen. Dat gold overigens ook voor de kosten van de winterkleding dat aan boord van de schepen was uitgereikt. Degenen die in Nederland spoedig werk hadden gevonden moesten 60% van het inkomen aan het Ministerie afgedragen.
Zo zijn wij in februari 1956 in Nederland aangekomen en opgevangen in contractpension Trio in Wijk aan Zee. Ondanks dat mijn vader vrij spoedig een baan had, is hij tot ver in de jaren '60 bezig geweest alles terug te betalen aan het Ministerie. Wat een verschil met de huidige vluchtelingen die geheel op kosten van de belastingbetaler worden opgevangen en dus niets hoeven te betalen en ook niet hoeven te werken."