Puur toeval, of...?

Schrijvend over het jaar 1975, in dat jaar is een envelop met girobetaalkaarten van mij ontvreemd. Ze waren weliswaar bezorgd, maar op dat moment had het nieuwe appartementengebouw geen brievenbus. De post werd in een houten kist gedeponeerd, die voor iedereen toegankelijk was. Ook voor de bouwvakkers, die toen nog in en uit liepen.

nu wel brievenbussen

Ik kwam achter de diefstal, toen ik onbekende afschrijvingen zag op mijn girorekening. De gebruikte chequenummers waren de meest recente, maar die had ik zelf dus niet ontvangen/gezien. De dief was gaan eten in een Chinees restaurant in Den Haag. Hij had ook nieuwe kleding gekocht. Ook in Den Haag. Daarna werd het een tijdje stil. Ik had inmiddels aangifte gedaan en mijn giropas op het postkantoor laten zien. Als met zo'n betaalkaart / cheque betaald werd, dan moest men de bijbehorende pas overleggen, waar de handtekening van de eigenaar op stond. Maar de pas had ik dus nog in mijn bezit. De handtekeningen die op de cheques geplaatst waren leken in de verste verte niet op die van mij.
Een week of wat later kreeg ik weer een nieuw afschrift, waarop een bedrag betaald was aan een houthandel en een fors bedrag aan een groenbedrijf. Omdat de cheques maximaal 200 gulden dekten, waren er meerdere uitgeschreven. Ik besloot na het restaurant, de kledingwinkel en de houthandel ook dit bedrijf eens te bellen. De klant bleek een lange fors gebouwde Hollandse man te zijn met donkerblond haar en een pokdalig gezicht. Die beschrijving kwam overeen met de eerdere van de winkel, houthandel en het restaurant. Maar dit keer was er meer te melden. De man had verteld dat hij een bloemenzaak ging beginnen en hij reed in een kale groene VW LT bus. Personeel van het groenbedrijf had hem geholpen met het inladen van de planten en bloemen. Uit de inhoud van de bus maakte men op, dat meneer een bouwvakker was. Hij had slechts een aanbetaling met mijn cheques gedaan en zou de rest van de rekening later betalen. Meer leverde mijn speurwerk niet op. Na enige tijd betaalde de Girodienst mij keurig het geld inclusief de rente terug. Het restant van de rekening van bloemen en planten is nooit betaald.

Gasfabriek

We woonden nog niet zo lang in Schoonhoven, toen ik besloot ergens in de stad een bloemetje te kopen. Ik wist waar een zaak zich bevond, want ik was er al een paar keer in de buurt geweest. Toen ik in de winkel was, werd ik geholpen door een vrouw. Terwijl zij het boeket inpakte, verscheen een man van achter de winkel. Ik kreeg direct een vreemd gevoel. Ik kende hem ergens van en niet van een plezierig iets.
Hij was lang, fors, had krullend haar en... een zeer pokdalig gezicht! Toen ik weer bijgekomen was van de schrik, vroeg ik de vrouw hoe lang de winkel al bestond. Ze antwoordde : "Binnenkort precies vijf jaar." Toen ik de winkel verliet, zag ik op het plein voor de winkel een groene VW LT bestelbus staan. Op de zijkanten prijkte dit keer de naam van de winkel.
Nee, ik heb er maar geen zaak van gemaakt.