De een z'n dood

of ziekte is de ander z'n brood. Hoewel de berichten legio zijn, kijk ik toch telkens weer verrast en behoorlijk teleurgesteld op als ik ze lees. Ik heb het over mensen in de gezondheidszorg, die zakken met geld krijgen. Nee, niet verdienen, maar krijgen. Ik vind het vooral in en in triest, dat dat geld onderaan in de organisatie, zeg maar op de werkvloer, heel hard nodig is. Maar nee, daar moet extra bezuinigd worden.

leeggezogen

Onlangs las ik van een bestuur van zo'n zorgzame stichting dat zichzelf een salarisverhoging van gemiddeld bijna 100% heeft gegeven. Het salaris werd verdubbeld! Ook in de zorgsector. Of een topman van de Tomin Groep (waar bezuinigd wordt op personeel en andere zaken) die 300.000 euro krijgt per jaar. En dan maar premies en eigen bijdragen van ziektekostenverzekeringen verhogen. Erg ongeloofwaardig, absurd en pijnlijk. Ik durf te zeggen : een misdaad tegen de mensheid.
Ik weet zeker dat niemand, behalve die ontvangers en hun familie, het met die situaties eens is. En toch bestaan ze. Geld voor de zorg, moet bij de zorg terecht komen. Niet bij zakkenvullers, die ten koste van zieken en hulpbehoevenden zichzelf verrijken. Je zou maar zo'n vader of moeder hebben. Om je dood te schamen. Ze zouden volgens mij in de oorlog goede kampbeulen geweest kunnen zijn. Die verrijkten zich ook ten koste van weerloze mensen, gevangen in een rot systeem. Tegenwoordig hebben ze witte boorden, strakke pakken en financieel adviseurs als wapen.
Ik las ook dat medicijnen tegen kanker hier in Nederland de duurste van Europa zijn. Dezelfde medicijnen zijn in andere Europese landen veel goedkoper. Soms wel de helft! Maar misschien komt het omdat Nederlanders bekend staan als klagers. Als notoire kankeraars. En dan treedt de economische wet in werking van vraag en aanbod. Veel kankeraars en weinig medicijnen stuwen de prijs omhoog.