Couscous

met een gebakken ei

Of was het mislukte nasi goreng? Gisteren, nota bene op de zondag, heb ik voor het eerst couscous gegeten. Ik zeg het maar gelijk : ik vond er niets aan. Ik kreeg onder het eten een gevoel alsof ik zwaar zat te zondigen. Voor alle duidelijkheid, het kwam uit een doosje van Knorr. En ik weet dat het gerecht dan al behoorlijk afgezwakt is tot een soort surrogaat. Ook al noemt de fabriek het een Wereldgerecht, de Noord Afrikanen zullen er nooit aan beginnen lijkt mij.
Maar zoals gebruikelijk voor mij, heb ik het wel gegeten. Mijn bordje was schoon leeg. Zo ben ik dan ook wel weer. Je hoort mij niet al op voorhand zeggen : "Dat lust ik niet!" Dat vind ik nogal kort door de bocht en tamelijk verwend overkomen. Komt bij dat ik geen boer ben. Ik vind het telkens weer een uitdaging om met de pot mee te eten, waar ik ook ben.
Meestal eten we Indisch op de zondag. Een kleine rijsttafel of nasi goreng met wat extra's of bami goreng. Misschien werd ik daardoor op het verkeerde been gezet en voelde het daarom aan als zondigen en als mislukte nasi goreng. Na deze keer zal ik niet snel weer couscous eten. Het smaakte mij totaal niet. Het deed me denken aan die kant en klare nasi goreng uit de winkel : smakeloos.
Dat geldt trouwens ook voor spaghetti. Ik vind het een doodzonde om die lekkere gekookte sprieten met een gevulde tomatensaus te overgieten. Nee, ik maak er liever bami van! Hahaha! Ook weleens macaroni als bami klaargemaakt? Ook lekker hoor!
De macaroni zoals mijn mamma ze maakte vond ik wel erg lekker. Macaroni met ham en kaas uit de oven. Je weet wel, met zo'n geel bruin korstje er bovenop van een geklopt ei. Ze deed er telkens weer precies genoeg nootmuskaat bij. Op gevoel, want ik hoefde haar nooit naar hoeveelheden te vragen. Het was altijd een beetje van dit en een beetje van dat.
Mijn couscous ervaring heeft geleid tot een extra Indische maaltijd halverwege de week. Anders red ik het niet tot komende zondag.