Wir fahren in die Heimat

Nee, het wordt geen 'fahren auf der Autobahn'. We gaan lekker binnendoor. We hebben de tijd en we willen wat zien. We zijn van plan eerst globaal richting Hannover te rijden. Zeg maar naar het gebied dat ik ooit als dienstplichtig militair in Navo verband heb moeten verdedigen. Plaatsnamen als Syke en Nienburg am Weser (ten zuiden van Bremen) en Celle (noordoosten van Hannover) herinner ik me nog uit die tijd.
Ich hab’ es nicht gewüsst!

Polizei!

De zon scheen nog toen we uit Kropswolde vertrokken. Maar gedurende de rest van de dag regende het. Net over de grens hebben we gelijk maar even goedkoop getankt. Wat een prijsverschil! Bijna 20 cent per liter zijn we in ons land duurder uit. Daar waar onze regering telkens met de EU regels schermt, is het rond de brandstofprijzen verdacht stil.
We hebben besloten globaal richting Nienburg an der Weser te rijden. We rijden in een rustig tempo, want het is vakantie en we zitten niet te wachten op ongemakken als aanrijdingen. We bevinden ons nu eenmaal op onbekend terrein. Onderweg hebben we een paar keer te maken met omleidingen. Maar ach, het is vakantie en de benzine is goedkoop. Dus ‘so what?’.
Bij Diepholz weer een stukje omrijden. Niet zomaar een stukje. Blijkbaar speciaal geregeld om Willem na vele jaren weer eens op de bon te slingeren! Al die tijd heb ik me keurig aan de toegestane snelheden gehouden. Vaak zelfs minder snel gereden. Op de omleidingsroute bij Diepholz was de maximum snelheid 70km/uur. Totdat we linksaf moesten om weer op de oorspronkelijke weg uit te komen. Op die weg reed ik niets vermoedend met 70 een grote flitspaal met twee ronde vlakken, waarvan één oranje, tegemoet. Terwijl ik naar dat ding keek, ging ie af! Flits!! Met mijn bolle bruine toet op de foto!
Ik keek weer in mijn spiegels en zag dat de zwarte auto die al die tijd vlak achter me had gereden, nu opeens zich zo’n 50 meter achter me bevond. Ik kwam tot de conclusie dat ik in een 50km gebied reed. En dus 20 km te snel had gereden. Dag, goedkope benzine! En dat vlak voordat we afsloegen naar de camping. Grrr! Ik baalde als een stekker. Niet eerder heb ik een bekeuring gekregen voor het te snel rijden met zo’n groot verschil : 20 km!
“Ich hab’es nicht gewússt!” Ik wil de bon wel betalen, maar alleen als ik die foto krijg.

Slag gemist.

De camping waar we twee nachten doorbrengen is tamelijk ouderwets. Hij ligt zo’n 5 km van de hoofdweg af in een zeer rustige, natuurlijke omgeving. Er zijn voornamelijk vaste plaatsen waar grote tourcaravans op staan. Er zijn relatief veel lege staanplaatsen. Er is geen trekkersveld. Het sanitair is weliswaar schoon maar erg gedateerd. De douchecellen zijn open; geen deur, zelfs geen gordijntje. Er hangt een moderne en een antieke muntautomaat. De rij wastafels hebben alleen een koudwaterkraan. Er staat een tafel en een stoel. Daar kan je je kleding en douchespullen op leggen. In de douchecel zijn geen haakjes of plakjes. Alleen een zeepbakje in de wand. Tijdens het douchen á 50 eurocent met lekker warm water, dacht ik : “Als straks mijn kleren er nog maar liggen. Of ik elk geval mijn handdoek. En anders dan toch maar mijn washandje gebruiken om me te bedekken als ik naar de caravan terugloop.”
Er is geen voorziening om bijvoorbeeld de afwas te doen. Er zijn wel wasmachines. Internet is hier nog niet ontdekt. De camping staat dus ook niet op het www. De eigenaresse is op leeftijd, 70 plus. Ze runt een ‘Kneipe’die deel uitmaakt van de camping. Ze wordt geholpen door haar zoon. Afgaande op haar verhaal, is er eigenlijk niets veranderd sinds de aankoop zo‘n 40 jaar geleden. Dat lieve mens is helemaal vergeten mee te gaan met de tijd. Dat heeft duidelijk gevolgen voor de omzet.