Nee, niet vergeten. Gewoon druk, druk, druk. Reactie op "Daar gaat ie weer", 26 juni j.l.:
Citaat: ,,Bij ons gaat er ook wel eens iets verkeerd en dan is een 'sorry!' heel normaal".
Pang!, .... rommeldebom..... klonk het op het dak van onze caravan. Om je rot te schrikken zeg!, als je eindelijk bijna in slaap bent, maar ik hoorde vanuit het donkere bos van niemand een ,,sorry". Het kon geen golfbal zijn geweest want daarvoor ligt zo'n baan te ver bij ons vandaan maar dan nog; s’ nachts wordt daar immers niet gespeeld? Op een ochtend schrok ik wakker van een ander vreemd geluid. Er denderde! iets of iemand over het dak van de caravan. Nou ja, ..... denderen?, bij wijze van spreken dan. Waarschijnlijk een huppelende eekhoorn die onze caravan gebruikte als springplank naar de volgende boom. Het beestje had door het ventilatierooster nog even ,,sorry" kunnen roepen maar nee hoor; het had haast! en ging er snel vandoor. Een andere keer schrokken we ons midden in de nacht te pletter van een enorme knal vanuit het bos naast de camping. Waarschijnlijk werd die veroorzaakt door een jager die b.v. een wild zwijn had afgeknald maar toch; het jachtseizoen is nu toch gesloten? Wilde zwijnen vallen overigens onder de beschermde diersoorten en mogen alleen worden afgeschoten als ze overlast en schade veroorzaken. Of, ....... het was een stel 'stoere knapen' dat na het kroegbezoek op weg naar huis nog even lol wilde trappen en met een vuurwerkbom het hele dorp de stuipen op het lijf joeg. Hoe dan ook; geen ,,sorry" van de jager of van de rotjongens; voor het zwijn of voor ons. Drie van onze kleinkinderen gingen, na een fijne dag bij opa en oma op de camping, weer naar huis en kregen eerst nog een lekker ijsje. Maar deze drie hebben de gewoonte dat ze elkaars ijsje even mogen proeven, omdat ze meestal
verschillend kiezen, en dat verloopt niet altijd even goed. Deze keer had de kleine meid een bolletje ijs in zo’n puntig hoorntje en grote broer was aan de beurt voor een proef-likje van haar ijsje. Zijn tong naderde het ijsje maar kleine meid zag de bui al hangen en hield het hoorntje stevig vast. Té stevig, want grote broer zette flink aan en "KRAK!!" zei het hoorntje. Kleine meid schreeuwde moord en brand, en .... brullen!!! dat ze deed. Ze was niet te bedaren en opa, prikkelbaar na de vermoeiende dag, schoot uit zijn slof naar grote broer: ,,wel snotverdorie!!!, van dat geproef door jullie komt altijd gezeik en dat ben ik onderhand spuugzat!!!". Toen de rust was weergekeerd en iedereen zijn/haar plek in de auto had ingenomen ging opa nog even het trio op de achterbank af voor een afscheidsknuffel. Grote broer kreeg een dubbele knuffel en: ,,Sorry” jongen dat ik daarnet zo lelijk tegen je deed". ,,Opa was een beetje boos maar jij kon er ook niks aan doen dat het ijsje stuk ging". ,,Zijn we nu weer vrienden?". Zijn knikje was voldoende en zo was het goed. De andere dag zat ik buiten naast de caravan heerlijk rustig te puzzelen toen er opeens iets langs mijn oor suisde, op mijn schouder plofte en in de struiken verdween. Ik had nog net gezien dat het een stevige sparappel was die vanuit de kruin van een hoge sparrenboom was 'gelanceerd'. De boom moest hem kwijt maar na zo'n oorvijg had ik wel een ,,sorry" verwacht. Ik keek omhoog, ...... maar nee hoor! Weer thuis: ,,Opa, zullen we dat filmpje nog eens bekijken van die mevrouw die op de parkeerplaats geen ,,sorry" zegt? Wij hebben dat filmpje samen al meerdere keren bekeken maar het blijft spannend om te zien: Tja, het is eerst wel even schrikken (toch ook lachen) maar gelukkig loopt het uiteindelijk goed af met iedereen. ,,Sorry", dat ik jullie met dit filmpje ook nog in de maling heb genomen.
