 |
| een half wit... |
Schreef ik onlangs over de maatschappelijke veranderingen, ook dieren gedragen zich anders vergeleken met zo'n 50 jaar geleden. Neem nou katten, de dakhazen. Er was een tijd dat die beesten als zindelijk werden betiteld. Ze begroeven hun behoefte en over overlast hoorde ik weinig. Tegenwoordig poepen ze gewoon op de klinkers en tegels en sproeien overal tegenaan. Zelfs de kattige dames sproeien er tegenwoordig lustig op los. Feminisme onder de katachtigen? Ze begraven hun shit tegenwoordig dus ook niet meer. Als ik zo'n beest passeer, zet ie een grote bek op : "Miaaauw!!" Als kind mauwden alleen volwassen mensen tegen mij. Geen katten. Die gingen er vandoor. Zelfs voor Fenna gaan ze niet meer opzij.
Tom, onze kater, gedraagt zich ook zo. Na zijn nachtelijke escapades komt meneer 's morgens mauwend binnen en gaat voor zijn lege bak zitten. Vervolgens trekt ie me daar een kop die snauwt : "Hé jij daar, gooi die bak als de sodemieter vol. En anders...!!!" Maar dan heeft Tom een verkeerde aan deze ouderwets opgevoede huisvader. Ik ga pontificaal voor hem staan en zeg dan op zachte, doch dreigende toon : "En anders wat, rooie?!" Tja, dan bindt ie gelijk weer in. Dan gaat vlug quasi ontspannen op z'n krent zitten en kijkt mij met een wat schuldige blik aan die zegt : "Eh....en anders moet ik een paar dagen honger lijden." En zo is het maar net.
 |
| als god in Frankrijk, maar dan in Dronten |
Die katachtigen hangen tegenwoordig overal rond. Ik zie om me heen mensen uit angst bordjes met eten buiten klaarzetten. En dozen om in te slapen. Ja, uit angst! Ze terroriseren de buurt met hun poep- en piesgedrag en hun agressieve miauwen. Ze zitten ook vaak op de containers. Probeer dan maar eens zo'n bak te openen. Dan gaan de oren naar achteren en beginnen ze te blazen. Een vogel vangen is er ook niet meer bij. Ten eerste zijn ze daar te lui en te vadsig voor. En ten tweede : wat wil je als je alles in de schoot geworpen krijgt? Ze gedragen zich steeds meer als bepaalde immigranten. Maar ja, ook dat is onze eigen schuld.
