Een andere rare gebeurtenis, in het trappenhuis van hetzelfde flatgebouw (in Rot op! 1) heeft niets te maken met de bewoners daar, maar alles met een half-invalide man met een bruine wollen muts op zijn hoofd die, ondanks zijn handicap van een slepend been, al die trappen beklom en aan de bewoners links en rechts zijn zelf geschilderde kaarten probeerde te verkopen. Met spastische hand- en armbewegingen liet hij zijn koopwaar zien en gaf met opvallend rappe tong zo nodig uitleg bij het getoonde want aan zijn stem mankeerde gelukkig niets. Een uur later liep mijn collega, als amateur atletieker zijn trainingsrondje en plotseling zag hij iemand voor zich uit rennen, richting het spoorstation. Hij kreeg een 'donker-bruin vermoeden' dat hij die persoon even daarvoor thuis aan de deur had gehad en trok een sprintje aan om de 'muts' in te halen. Naast hem lopend herkende hij meteen de 'manke' met z'n kaartjes, tikte hem op de schouder en zei: ,,Nou nou, .... je loopt gelukkig al weer een heel stuk beter dan een uurtje geleden" en vervolgde met: ,,maar je hebt er wel stevig de gang in". ,,Zit er soms iemand je op de hielen?". De oplichter vertrok geen spier en antwoordde: ,,Welnee man, maar als ik niet opschiet mis ik de trein van 9 uur! De 'manke' had dus geen enkel mank-ement en ik nam mij voor dat als deze persoon ooit bij mij aan de deur zou komen ik hem het volgende voorstel zou doen: ,,Als het je vandaag langs de deuren niet lukt voldoende kaarten te verkopen neem ik je hele handel wel over voor een zacht prijsje; vanavond om 9 uur op het NS-station”. Als de ‘manke’ zich aan de afspraak zou houden hoefde hij voorlopig geen (spoor)-kaartje te kopen want hij zou gratis vervoer krijgen; naar het politiebureau! Graag zou ik zo iemand , behalve een flinke ‘prent’, ook nog iets anders willen uitdelen. Bah!, om op zo’n manier misbruik te maken van iemands medeleven met een medemens, en te spotten met andermans handicap. Rot op zeg!, zo’n persoon ‘spoort’ toch niet! Maar, zoals een schoolvriend ooit zei: ,,Wie spot zal bespoten worden”, en dat kunnen we maar beter overlaten aan de rechterlijke macht.
,,Als het je vandaag langs de deuren niet lukt voldoende kaarten te verkopen neem ik je hele handel wel over voor een zacht prijsje; vanavond om 9 uur op het NS-station”.