Zand kruien

Vanmorgen vroeg is een kuub zand afgeleverd. Meer dan een kuub en nat. Dus er moest niet alleen meer heen en weer gelopen worden met de kruiwagen, maar het scheppen met de bats en de vrachtjes waren ook zwaarder. Ik betrapte me erop dat ik met weemoed aan mijn kantoorbaantje dacht. Zo erg was het dus. Met bloed doorlopen ogen, zweet onder de oksels, sop tussen de benen en de blik op oneindig kruide (ja, ja, gelukkig met één d, want het was zwaar genoeg!) ik het zand naar zijn bestemming. Zo’n kruiwagen goed vullen is ook belangrijk. Een flinke kop voorop scheelt weer in de gewichtsverdeling : minder geruk aan de polsen, armen en schouders. Ik stond er dit keer alleen voor, want Sonja was op stap. Ze was op uitnodiging van een buurtbewoonster naar de Orchideeënhoeve in Luttelgeest. Het betrof een uitstapje van een soort bond voor vrouwen met losgeslagen hormonen. Maar ik kan het ook dit keer mis hebben, vanwege mijn slecht gehoor. Het kan ook iets met Mormonen, schoenen of shoppen zijn geweest. Ik weet het niet. Over het algemeen heb ik erg veel moeite mensen die links van mij zitten (aan) te horen. Tegenwoordig heeft het te maken met mijn doofheid. Voorheen met mijn en hun maatschappelijke ideeën. Ik ben best wel sociaal, maar om nou geitenwollen sokken te gaan dragen met sandalen erover heen en de sociale academie te gaan bezoeken, ging mij veel te ver. De afstand naar de plek waar het zand naartoe moest was ook ver. Die leek tijdens het werk ook alsmaar te groeien. Uiteindelijk is het allemaal gelukt, vooral omdat ik weinig gestoord werd tijdens de klus. Misschien zag men op afstand al mijn rode, opgewonden kop en gedacht hebben : “Laat hem maar even met rust." Na een korte pauze ben ik nog even met het hekwerk bezig geweest. De uitstekende delen van de palen heb ik afgezaagd. Ik heb van een oud hekwerk een balk van de muur van een schuur gesloopt. Hij was vastgezet met enorme draadbouten, die muurvast (hoe kan het ook anders) zaten. Maar gelukkig had ik de slagschroevendraaier nog. Na een paar flinke klappen kon ik de bouten met een moordenaar losdraaien. Ik had daarmee mijn lijstje voor de donderdag afgewerkt. Tijd om lekker even niets te doen, samen met Fenna.