Restjes hout opruimen

Vandaag heb ik weer een paar vogelkastjes gemaakt. Zomaar. Of nee, toch niet. Een paar dagen geleden zag ik een stel koolmezen een kast verkennen. Ik had de kast niet eens opgehangen. Hij stond op een tafel in onze onnoemlijke grote achtertuin. Ze herinnerden mij aan de restanten hout, die ik nog had liggen. Dus ging ik vandaag aan de slag.
Ik hield me niet echt aan bepaalde richtlijnen. Er zijn beschrijvingen, waarin op de millimeter nauwkeurig wordt aangegeven wat de maatvoering moet zijn. Het moet een heel rare vogel geweest zijn, die die maten aan een mens heeft doorgegeven. Ik denk een papegaai, die het op zijn beurt weer heeft van horen zeggen. Ik heb legio zelfgemaakte kasten opgehangen, vooral in het bos in Beekbergen. Alle kasten waren elk jaar en soms het hele jaar door bewoond. Met en zonder zitstokje. Ik ben nooit op mijn kop gescheten heb nooit klachten gehad over de maatvoering, de kwaliteit van het hout en/of de gebruikte bevestigingsmaterialen. Zelfs over de kale oplevering van de planken hut heb ik nooit klachten gekregen. Vogels nestelen overal. Dus vogel ik maar wat aan.
Het zaagsel heb ik apart gehouden. Je weet wel, dat spul waarvan sommige volwassenen dachten dat het in mijn kinderhoofdje zat. Dat spul kan ik mooi gebruiken om zelf kneedbaar of vloeibaar hout te maken. Gewoon een kwestie van mengen met wat houtlijm. Met dat spul kan ik oude schroefgaten of kieren (het klinkt misschien vreemd, maar zelfs ik maak weleens een fout...) te dichten. De kasten hebben al een bestemming. Maar ik kan op verzoek nog wel een paar maken. Alleen voor vogels hoor. Gewone, gevederde vogels.