Daar zit een luchtje aan -2-

Ingezonden

In de titel van het stukje hiervoor is al een opmerking gemaakt over een ‘lucht-(je)’ maar het kan nog veeeeel erger! De kapster vorderde al aardig met haar 'werkstuk', want het viel mij op dat mijn hoofd al flink was opgeknapt, maar op de valreep kreeg ik nog een zeer onsmakelijk verhaal van haar voorgeschoteld waar ik bijna misselijk van werd. Ze vertelde dat haar Indonesische schoonmoeder wel eens eieren kookte die eerst een hele tijd in de grond begraven hadden gelegen. De gekookte, gepelde eieren waren helemaal grijs geworden, ook binnenin, en ze roken naar ammoniak! (Getver!!!). Mijn kapster veronderstelde dat de eieren eigenlijk verrot waren maar desondanks toch werden gegeten.(Werkelijk?!) Fatsoenshalve had ze wel een stukje geproefd maar ze vond het ongelooflijk smerig smaken en heeft die eieren daarna nooit meer aangeraakt. Terwijl de ammoniakgeur langzaam uit mijn neusgaten wegtrok vertelde ik haar als 'tegenprestatie' een verhaal over de ontzettend stinkende, maar overheerlijke vrucht; de “Doerian”. In een hele grote, prachtige Toko met ontzettend veel Aziatische producten hadden mijn vrouw en ik eens een part van een nogal prijzige doerian gekocht, als verrassing voor onze half Indonesische buurman omdat die zo dol was op deze bijzondere vrucht. Toen hij thuis het pakketje uitpakte was hij blij verrast en wilde ons

bedanken maar zover kwam het niet. Zijn vrouw (100% blanda) kwam net uit de keuken, herkende de Doerian en als door een wesp gestoken reageerde ze, met gestrekte arm en met haar wijsvinger heel nadrukkelijk naar de tuindeuren wijzend met: Er ……UIT !!! met dat smerige ding!!!”. Een paar uur later zat mijn buurman samen met zijn schoonvader helemaal achter in de tuin op een bankje te smikkelen van de Doerian. Tja, dat werd helaas ‘samen delen' want zijn schoonvader die toevallig op bezoek kwam had er bij binnenkomst letterlijk al direct ‘lucht van gekregen’ dat er een Doerian in huis was en hij begon meteen te watertanden. Hij had eerder alle wereldzeeën bevaren en in een ver land deze vrucht leren eten en waarderen, ondanks de vreselijke stank ervan. Een Doerian is dus in feite ook een ‘Doerak’; een ondeugd in overdrachtelijk zin, die je eerst flink te grazen neemt met zijn geur. Is het dan echt zó erg?
Ja zó erg is het: http://www.indoweb.nl/doerian-zet-vliegtuig-op-stelten-48566/

Blijft ik zitten met een uitleg over die rotte?! “vanonderdegrondeieren”. Wie het weet mag het (graag) zeggen. Gefermenteerde sojabonen ruiken al niet fris, maar die eieren? Brrrrrrr!!!!, wat ben ik blij met mijn naam.

Fan-tilator (op stand MAX.)