Als kind had ik al oog voor details. Ik zag al snel de verschillen tussen het leven bij ons thuis en bij anderen. Die anderen waren mijn Hollandse vriendjes en/of vriendinnetjes. Ik vond dat ze veel vrijer omgingen met hun ouders. Mijn moeder hield ons vaak binnen, omdat ze niet wilde dat we net zo zouden worden als 'die Hollandse straatkinderen'. Die kinderen waren aanzienlijk losser in hun doen en laten dan mijn moeder gewend was. Ze vond ze vaak brutaal. Ze was anders gewend. Voor mij was het al snel duidelijk : bij ons was het nu eenmaal gewoon anders. Ik was me er al vroeg van bewust, dat we het niet breed hadden. Dat daarom voor vakanties en speelgoed geen geld beschikbaar was. Er kwamen ook geen vriendjes thuis spelen, omdat mamma vaak ziek op bed lag. Over al dat soort zaken heb ik nooit gezeurd.
Later, tijdens ons verblijf op Curaçao, begreep ik dat het andere gedrag van de Hollandse kinderen en mamma's reactie daarop te maken hadden met cultuurverschillen. Op dat tropische eiland zag ik pas goed hoe culturen konden botsen. Daar heerste de Hollandse mentaliteit die men de Antillianen opdrong. Ze hoefden nog net niet hun haar te blonderen, blauwe ooglenzen in te doen en hun toet wit te poederen. Ik vond dat niet alleen vreemd, maar ook vaak onplezierig overkomen. "Laat die mensen toch eens met rust en laat ze blijven zoals ze zijn!", was in dat soort situaties vaak een gedachte van mij als tiener.
Het bijzondere was dat ik van beide culturen, de Hollandse en de Indische, iets heb. Ik moest me immers buitenshuis Hollandse gedragen en meedoen? We moesten immers integreren? Dus het was voor mij constant goed opletten geblazen. Heel bewust mijn leven leiden, dat buitenshuis anders was dan thuis.
Misschien komt het door mijn bewust leven, dat ik me nog veel van vroeger herinner. Ik schakel niet zo snel over op de automatische piloot. Heb ik die eigenlijk wel? Komt bij dat ik nogal leergierig ben. Sommigen denken dat het nieuwsgierigheid is. Maar daar heb ik niet zo'n last van. Het woord 'nieuwsgierigheid' heeft bij mij een wat negatieve lading. Maar dat kan gekomen zijn door mijn eigen ervaringen met mensen die bepaalde zaken van mij wilden weten en er vervolgens mee aan de haal ging.
Door die leergierigheid ben ik veel te weten gekomen en heb ik zodoende veel begrip voor mensen en de dingen die ze doen of laten. Dat wil niet zeggen dat ik alles met de mantel der liefde bedek. Regels zijn regels en er zijn uitzonderingen.
Ik denk dat ik door het bewust leven dat ik leid, ook veel meer geniet van de gewone en/of kleine dingen. Ze geven mij veel energie en vreugde.