De poep van onze honden opruimen is voor ons een normaal iets. Dus hebben we altijd zakjes bij ons. Het is een rol plastic zakjes, die in een houdertje zit. Als ik een zakje nodig heb, trek ik hem aan het uiteinde uit de houder totdat ik de scheurlijn zie. Daar scheur ik het zakje af. Vervolgens steek ik mijn hand in het zakje en pak de warme
hap hoop op. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik dat deed. Ik vond het toen niet bepaald leuk. Of beter : smerig. Ik moest zelfs kokhalzen. Maar ook hiervoor geldt : de aanhouder wint. En dus won de hond, want die bleef gewoon doorgaan met het produceren van zijn dagelijkse ontlasting. Er was een korte periode waarin ik dacht te bezuinigen op de zakjes. Via de gemeente kon ik gratis zakjes krijgen! Kassa!
 |
| In Lelystad... |
|
Maar ik was al snel genezen van die gratis zakjes. Ze waren van papier en ik moest ze met twee handen bedienen om de poep op te scheppen. Ik dacht bij de eerste keer handig te zijn en ging op de riem staan, terwijl ik met twee handen de grijpzak bediende. Terwijl ik zo gebukt stond en me concentreerde op het opruimen, zag Zorro een kat! De grote bouvier gaf een flinke ruk aan de riem waarop ik op dat moment mijn voet had staan. Gevolg was dat ik in een spreidstand getrokken werd. Ik zocht steun op de grond met één hand. Dat lukte, zij het dat ik met mijn hand midden in een andere hondenhoop terechtkwam! Dat was dus de eerste en laatste keer dat ik die papieren zakjes heb gebruikt. Het bijzondere op dat moment was dat ik opeens de opdruk op dat zakje heel bewust zag : I love my dog. En dus werd ik niet boos op Zorro.
Overigens blijft het een vreemde gewaarwording als ik de poep van Fenna opruim, terwijl ik moet opletten om niet in andere hondenpoep te staan.
