De keuken speelde een belangrijke rol in mijn leven. Niet alleen vanwege het eten, ook vanwege mijn jeugdig geknutsel en de gemotoriseerde tweewielers. Maar ook vanwege mamma's wijze woorden tijdens de afwas of onder het koken. Ik ben opgevoed door en in mamma's keuken. Waar is die opvoeding op uitgelopen?
Op de eerste plaats kijk ik met fijne herinneringen terug. Ik ben dankbaar dat ik bepaalde kansen heb gekregen en gegrepen en dat ik geheel zelfstandig op eigen benen kan staan. En dat ik positief kan bijdragen aan onze maatschappij. Ik ben ook blij dat ik mijn ouders hebben kunnen bijstaan in lastige momenten / tijden. Dat hadden ze gewoon verdiend. Ze waren echte survivors.
Zelf ben ik dat ook. Ondanks alle tegenslagen, telkens weer overeind gekrabbeld en weer de draad opgepakt. Life goes on!
Mamma was erg gelovig. Daar ben ik lange tijd in meegegaan. Totdat ik daarin een eigen weg koos. Meer genuanceerd en minder tot niet meer naar de kerk. Ik ben net zo sociaal en familiegebonden als mijn moeder.
Ik ben wel veel milder dan haar. Onze kinderen zijn in een democratische sfeer opgevoed en zonder slaag. Best wel lastig om toch ook als ouder beschouwd te blijven. Per slot van rekening wilde ik in mijn gezin primair als voorbeeld en leider gezien blijven en daarna pas als vriendje van mijn zoons.
Jammer dat ik van de Indische cultuur weinig meegekregen heb. Het bleef beperkt tot het eten, bepaalde gewoontes en de donkere familieleden. Indonesië zegt me niets en trekt me ook niet. En Holland? Hier in Holland voel ik me een vreemde eend in de bijt.