In het zwart gekleed

De eerste keer dat ik me in zwarte kleding had gehuld, was toen ik voor mijn nummer moest opkomen in Zuidlaren. Daar, bij het 44e Pantserinfanteriebataljon, zou ik afscheid nemen van mijn gelukkig leventje en dat in een schuttersputje gaan begraven.

zonder Terlenka in Versaille

Later kleedde ik me ook in het zwart, toen ik in 1974 voor het eerst een uitgebreid bezoek bracht aan Parijs. Een compleet verzorgde 4 daagse busreis aangeboden in de Zuid Hollandse Post voor slechts 295 ouderwetse, doch keiharde Hollandse guldens in een betere tijd. In die Franse hoofdstad kon je er beter niet vrolijk bijlopen, zo werd mij eerder duidelijk gemaakt door een collega die daar in elkaar geslagen en beroofd was. Helaas kreeg ik al op de eerste dag vlekken op mijn broek, toen tijdens het nuttigen van escargots een paar opstandige slakken over mijn mooie zwarte Terlenka pantalon (21,95 bij V&D!) een veilig heenkomen onder de tafel zochten. Het werd dus een spijkerbroek met wijde pijpen.
In de post militaire periode droeg ik geregeld een zwart t-shirt met daar overheen een vest met twee gele banden om de linker mouw. Die laatste hadden verder niets van doen met mijn Koude Oorlogsverleden als korporaal. Ik zag het vest begin jaren 70 hangen in de Hoofdstraat bij de nieuwe, zij het wat stoffige kledingzaak van Van Zwieten. Die zaak bevond zich tussen de drogisterij De Vijzel en de winkel (huishoudelijke apparatuur) van De Lange, 'waar het beste net goed genoeg voor vooral mij pa was', die graag naar Jan ging.  In de jaren 60 had men ten behoeve van de winkel van Van Zwieten een nostalgisch huisje gesloopt, dat tegen het pand van De Lange was gebouwd. Overal een doodzonde, behalve in mijn geboortedorp waar slopen in de jaren 60 een geliefde bezigheid leek. Van Zwieten dus, bijna recht tegenover de Eikenlaan, de naam stond met gele neon letters boven het pand. De zaak was een filiaal. In Leiden bevond zich ook een winkel van Van Zwieten, Het Huis voor Heren in de Breestraat.
Misschien viel het vest extra op tussen de zwaar gedateerde rest. Met de aankoop hielp ik ook meneer Van Zwieten. Zijn collectie zag er nu helemaal gedateerd uit. Haha! Achteraf gezien had men beter dat oude huisje kunnen laten staan.

..sergeant...

Op werk was het vest reden voor een collega om mij sergeant te noemen, terwijl er maar twee gele strepen op zaten. Maar ach, wist hij veel. Hij was afgekeurd voor de militaire dienstplicht. Hij kreeg S5, wat duidde op 'geestelijke instabiliteit'. Dat is een ambtelijke uitdrukking, een eufemisme, voor iemand die gek is. Dus werkte hij op de afdeling Boekhouding.
Volgens mij ben ik nooit meer geheel in het zwart gegaan, zoals Johnny Cash. Zelfs niet op begrafenissen en/of crematies.