Naar Groningen

Op de begane grond

Maandagochtend hebben we eerst een aanhangwagen opgehaald. Die hadden we nodig om een tweezitsbank naar Groningen te vervoeren. Naar de kamer van Mike. De bank hadden we uit voorzorg, de weersverwachting voorspelde regen, de dag ervoor goed ingepakt in een enorm plastic zeil.
De rest van de spullen stonden ook klaar om ingeladen te worden. Kortom, de voorbereiding was optimaal. We reden op tijd weg en Mike kon weer ervaring opdoen met het rijden met een aanhanger. Het was een gewoon bakkie van ver onder de 750 kg grens.
Na een probleemloze rit moesten we bij de stad Groningen wat omrijden om bij het studentenhuis te komen. De straat ziet er netjes uit. Geen verpaupering of zo. Onderweg zagen we wel typische studentenwoningen, met een grote partij opoefietsen voor de deur en zeer aparte raambekleding, variërend van los hangende stroken gordijn tot plastic en kranten.
Maar dit straatje zag er keurig uit. We stopten bij een woning waar op de begane grond de gordijnen netjes gesloten waren. Ook het huis zelf zag eruit alsof er een proper gezin woont. Alles mooi schoon en opgeruimd! Geen keukenvloer waar je over kan schaatsen in het frituurvet, geen pannen met etensresten van Pasen, geen vaat- en/of droogdoeken waar paddenstoelen in groeien, schone muren en toilet en nergens een bierkrat te bekennen.
Nadat we de boel hadden uitgeladen, brachten Sonja en Mike mij en Fenna naar Haren. Daar werd even gepauzeerd met een kop koffie. Daarna reden Mike en Sonja weer naar Groningen terug, zo'n 11 kilometer, om daar in Mikes kamer te gaan klussen.
Ik bleef in Haren bij mijn lieve tante Pieng, om op een heel andere manier aan het werk te gaan. Ik mocht namelijk als voorproefje alvast lekkere Mangoet (visgerecht) naar binnen te werken. Dat gerecht heb ik in geen jaren gegeten en mamma kon dat net zo lekker klaarmaken. Fenna en gastheer Timmie konden goed met elkaar overweg. Fenna vond de speeltjes van Timmie erg interessant. Ze vlogen geregeld door de huiskamer. Dus we hadden geen omkijken naar die

twee. Tante herinnerde ons nog aan de afgelopen zomer, toen we een kort bezoekje aan haar brachten. "Het was erg vreemd dat jullie weggingen zonder iets gegeten te hebben", zei ze. Tja, dat was ook zo. Tussen de bedrijven door heb ik nog een blik mogen werpen in wat oude documenten, die mij meer vertelden over de geschiedenis van de familie van mamma. Wijlen mijn oom Wim hield er een keurig geordend archief op na.
Tegen etenstijd arriveerde Sonja. Het was hen gelukt om alle klusjes van de lijst af te werken. Gezamenlijk genoten we van een overheerlijk rijsttafel, waarvan nog een deel in bakjes en zakjes werd meegenomen. We moesten helaas weer op tijd weg om de aanhanger op tijd weer in te leveren.