 |
| Robert volgt als derde |
Vanmorgen was het zover. Robert ging een training doen op het Midland-circuit in Lelystad. Hij had zijn pas gekochte Suzuki vooraf goed gecontroleerd en was klaar om de fijne kneepjes van de rijtechniek te gaan opsteken. Want op zo'n klein circuit moet je flink aan de bak. Het weer was droog, dat scheelde.
De deelnemers waren opgedeeld in groepen, variërend van ervaren tot beginnend circuitrijders. Robert zat daar tussenin samen met een andere rijder. Er werd per groep gereden. De instructeur reed voorop, zodat de rijders achter hem de ideale lijnen konden
volgen. Ik moet zeggen dat het erg interessant was om naar te
kijken. Na verloop van tijd werd het nog interessanter om
mee te doen. Met zo'n minicamera op mijn helm, zodat ik na weer bijgekomen te zijn in het ziekenhuis kan zien, wat en waar er iets misgegaan is. Daar heb je tijdens zo'n voorval geen tijd voor vanwege enig crisismanagement. En anders kan ik nog altijd monteur voor Robert worden.
Er werden telkens rondjes gereden van tien minuten. Daarna was de volgende groep aan de beurt. Er reden ook vrouwen mee. De een met meer lef-hormonen dan de ander, maar dat mocht de pret niet drukken. Sommige motoren waren louter voor het circuit bestemd. Ze waren ontdaan van alles wat niet nodig is op het circuit.
Er ging slechts een keer iemand onderuit. Dat was toen ie nota bene in de rij stond te wachten om het circuit op te gaan. Het kan verkeren. De training duurde van 10.00 tot 13.00 uur.
De kleine Emma kwam ook even naar haar pappa kijken. Gelukkig waren het allemaal standaard motoren, waarvan de uitlaat het geluid onder de wettelijke limiet hield. Het verwijderen van de decibel killers was niet toegestaan. Gold niet voor Emma en dat was ook niet nodig. Dit keer. Ja, de kleine meid kan soms hard gillen. Voor de lol. Vindt ze leuk.
