Wat ooit eind jaren 80 begon, heeft zich ontwikkeld tot een dagelijks maatschappelijk verschijnsel. Desinteresse voor datgene waar je verantwoordelijk voor bent, halfbakken werk afleveren, de kluit belazeren en alleen aan jezelf denken. En alles vooral ten koste van anderen.
Als ik niet oplet word ik van alle klanten belazerd en geplukt. Dagelijks worden jongelui in het dorp losgelaten, die de inwoners als ik onheus bejegenen met allerlei zogenaamd goedkope aanbiedingen. Van internet tot energie. En o wee als ik nee durf te zeggen. Dan word ik voor 'dom' en 'dief uit eigen portemonnee' uitgemaakt. Dat jonge commerciƫle oplichterstuig begint gelijk populair met jij en jou en luistert niet naar wat ik zeg. Dus horen ze ook niet dat je al bij die maffe leverancier van hen zit. Mijn adres hadden ze dus moeten overslaan, zodat ik gewoon mijn avondeten kon opeten. Het lijkt de gemeente Lelystad wel. Die stuurde ook elk jaar hondencontroleurs naar mijn huis, terwijl ik keurig hondenbelasting betaal.
We kregen deze week een brief van energieleverancier Liander. Ze willen de gasmeter vervangen. Maar ja, het is een huurhuis en wij gaan daar dus niet over. Liander vindt dat we dat maar even met de verhuurder, de woningbouwvereniging, moeten regelen. Huh?! Mooi niet, dat doen ze maar zelf! Trouwens, ik vertrouw die nieuwe meters niet. Ze zullen vast sneller draaien dan de oude. Wie controleert dat? Begin nou niet over het IJkwezen en stickers, want er wordt tegenwoordig overal mee geknoeid. Ik kan hooguit mijn oude verbruik vergelijken met het nieuwe. Maar als er iets niet klopt, ben ik toch de sigaar.