Als hondenliefhebber kijk ik graag naar documentaires over wolven. Die vormen voor mij de 'oerhonden'. Vanwege hun gedrag link ik herdershonden aan wolven. We hebben in de afgelopen 35 jaar geen goede ervaringen met herdershonden. Of het nu Duitse of Belgische zijn. Opvallend genoeg hebben de meeste honden van ons ook mot gehad met dat ras. Misschien vanwege de rechtop staande oren? Ik heb zelf niet op voorhand angst voor zo'n herder. Ik herinner me nog dat Zorro als pup door een Rottweiler werd aangevallen en gebeten. Zorro was aangelijnd, zijn dominante opponent niet. Eerst wel, maar opeens liet zijn baas hem los. Vraag me niet waarom. Ondanks die confrontatie had Zorro later nooit problemen met Rottweilers. Wel met Duitse herders. Dat ras vond ie gewoon rothonden. Wat dat betreft deed Zorro me aan mijn vader denken. Die heeft in de oorlog tegen Jappen gevochten, maar had desondanks een rothekel aan In Roemenië heb ik een stel witte herders uitgelaten. Mijn gastheer keek vreemd op, toen ik een van de honden aanlijnde en met hem ging wandelen. De herder was volgens hem namelijk 'nogal lastig'. Volgens mij zijn witte herders een stuk rustiger. Fenna speelde als pup vaak met een Mechelse herder. Dat beest was veel ouder en aanzienlijk groter. Geen probleem. Maar toen ze laatst door zo'n Belg werd aangevallen, is haar houding ten opzichte van herdershonden jammer genoeg veranderd.
De meeste Duitse herders die ik ken lopen met een afgezakt achterlijf. Slechte heupen, zo lijkt het. Zal vast ook bij het ras horen. En je weet : als Duitsers het op hun heupen krijgen, berg je dan maar.