Een ontmoeting in Leiderdorp

Als kind fietste ik via het 'Dobbeslaantje' (zo noemden we dat pad, dat officieel Dommelse laantje heette) richting de Wijde Aa. In mijn geheugen was vastgelegd, dat ik aan het eind van het zeer lange fietspad naar links moest om via een brug met witte reling bij het wijde water van de Wijde Aa te kunnen komen. Daar aangekomen gingen mijn broertje en ik vissen. Niet te lang, want we moesten ook weer op tijd thuis zijn.
Vanuit dat stukje herinnering heb ik vanmorgen een route uitgestippeld om van de camping in Hoogmade naar Leiderdorp te fietsen. Uiteraard ging Fenna weer mee. Vanuit Hoogmade reden we eerst naar de Wijde Aa. Toen ik de bocht in de weg verderop zag, wist ik het weer : daar links moest ergens dat fietspad liggen dat eindigde in de Ruigekade, zoals het 'Dobbeslaantje' nu heet.
Op dat smalle fietspad kon Fenna lekker los lopen. Zodra er tegenliggers kwamen of anderen ons wilden passeren, hielden we even halt om Fenna in haar nekvel te grijpen. Uit voorzorg. Maar de fietstocht verliep toch voorspoedig. We zagen al snel de sky line (een mooi rotwoord voor een niet bepaald fraai beeld) van Leiderdorp : hoge gebouwen van een oprukkend Leiderdorp. Een toepasselijk 'Boe!!' klonk uit de weilandand.
We passeerden ook een molen, die ik in mijn jeugd vanuit het raam van de woonkamer van ons huis aan de Resedastraat ver in de polder kon zien staan. Wat een nostalgie! Zoals verwacht kwamen we inderdaad bij de Hoofdstraat ter hoogte van de oude Doesbrug het dorp in. Ik wilde per se even kijken hoe het met de veranderingen aan de A4 stond. Bovengronds leek er niet veel veranderd sinds mijn laatste bezoek.

Met Dieneke voor de kerk

Omdat we vlakbij het Irene gebouw stonden, stelde ik voor daar even een foto te laten maken. Van mij, bij de deur. Aan dat gebouw heb ik een haast traumatische Sinterklaas herinnering. Toen ik weer naar de overkant terugliep, hoorde ik opeens iemand vragen : "Willem uit Lelystad?" Ik zag een lachende vrouw op me afkomen. Ik bevestigde haar vraag en ze gaf me een hand. "Ik ben Dieneke"zei ze. Tja, toen wist ik het natuurlijk. Dieneke, een trouwe bloglezer die mij ook eens foto's van het dorp heeft gestuurd! Ze heeft zelf ook een blog,dat voornamelijk over de recreatievaart gaat. Ze hebben namelijk een mooie boot. We hebben daar voor de Gereformeerde kerk een half uur met elkaar staan praten. Ze was ooit van plan om samen met haar man bij de Bataviahaven te gaan wonen. Maar fase 2 van de bouw is nooit van start gegaan. Ze wonen ze nog steeds in Leiderdorp. Geweldig om op zo'n manier elkaar te ontmoeten!