De laatste tijd heb ik nogal last van spierpijn. Misschien wat vreemd voor een AOW'er die nog in bomen klimt, met zand loopt te sjouwen, straatjes betegelt, twee maal per dag de hond uitlaat en geregeld fietst. Afgelopen zaterdag hebben we zo'n 40 km gefietst. En voor het eerst kreeg ik behoorlijk last van dikke benen. Ik snapte er niets van, totdat Sonja zei : "Misschien komt het door dat hoge bruggetje in Hoogmade." Ach gut ja, om bij de camping te komen moesten we over een bruggetje. Aan beide zijden liep de weg behoorlijk stijl omhoog. Op de fiets heb ik die hellinkjes, staande op de pedalen, telkens genomen. Toen vond ik het telkens erg knap van mezelf. Afgelopen zaterdag vond ik het nogal dom. Vandaar dus die dikke benen. Ik ben geen berggeit, zoals Lucien van Impe.
Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik uit ellende een stuk op Sonja's fiets heb gereden. Met de trapondersteuning aan (graag geen commentaar aub!)
Ik ben ook niet uit een boom gevallen, zoals meneer Aart onlangs deed. Maar ja, wat doet een 76 jarige stratenmaker op zee nou in een boom? Malle man.
Vandaag ben ik aan het straten geweest. Ik heb overal spierpijn. In mijn rug, mijn armen, mijn handen en weer (of is het nog steeds?) mijn benen. Hoe dan ook, na noeste arbeid zal ik vannacht weer als vanouds slapen als een os.
