Ingezonden
Sorry mensen, het
stukje “Disproportioneel juichen” komt later want ik heb even niet goed
opgelet bij de volgorde van mijn teksten.
De Belgische premier
Elio Di Rupo veroordeelt het 'volledig disproportionele gebruik van
geweld door de Israëlische troepen’. “Volledig”; alsof ‘gewoon’
disproportioneel geweld niet al erg genoeg is. Die Roepo kan wel wat
‘Roepen’ maar dat helpt natuurlijk niet want de halve wereld roept dat
ook en houdt het hart vast bij het zien van al het geweld over en weer,
vanuit de Gazastrook en het ‘wespennest’ dat Israël heet.
Nu
eerst terug naar "Disproportionele en selectieve bewogenheid".
Sodeknetter!, was dát even een 'binnenkomer'?! Maar gelukkig is er,
behalve het ezelsbruggetje "Meneervandalewachtopantwoord", ook nog
zoiets als "Meneervandalegééfthetantwoord" en dat was dus ook snel
gevonden in één van mijn drie dikke woordenboeken. Hier geldt natuurlijk
evenzeer; ,,Elk vogeltje zingt zoals hij gebekt is", maar toch heb ik
wat moeite met het gebruik van die ‘grote’ woorden zoals hierboven. Vaak
worden deze woorden naar aanleiding van een bijzondere gebeurtenis door
iemand in omloop gebracht en daarna duiken ze overal op. Het woord
"significant" was b.v. ook zo'n woord en dat stond heel lang in de
top-10 van onze politici. Totdat het beoogde effect ervan was
uitgewerkt. heel Nederland was er inmiddels aan gewend en je kon er niet
écht meer mee scoren. Van iets recentere datum is het woord "duiden".
,,Kan je dat duiden?" ,,Jakkes wat weer een woord zeg!". "Mart" gebruikt
het ook graag. Mart ja. We kennen toch maar één Mart? Juist, die! Ik
kan maar niet wennen aan dat woord. Iets aanduiden kan ik wel, met mijn
wijsvinger, want dat zat in de paplepel, maar "duiden" ligt mij niet zo.
Natuurlijk zijn al die woorden 100% goedgekeurd Nederlands, en de
schrijver van het zinnetje "Disproportionele en selectieve bewogenheid"
heeft wat mij betreft helemaal gelijk bij de woordkeuze voor de
beschreven grootschalige nationale, emotionele gebeurtenissen na het
neerstorten van vlucht MH17.