Mijn chef zat te telefoneren en ik was, in dezelfde kamer, druk bezig op mijn computer een lijst, met gegevens van allerlei belangrijke, technische reserve-onderdelen, in een computer-programma in te voeren. Ik was nogal geconcentreerd bezig en merkte niet dat er achter mijn rug om iemand de kamer binnenkwam en over mijn schouder heen een blik op mijn computerscherm kon werpen. Ik schrok eigenlijk een beetje van; ,,...Zo, zo, U bent ook al aardig interactief geëquipeerd...!". Hallo zeg!, ik begreep even niet precies wat hij bedoelde maar vond gelukkig snel een passend antwoord met: ,,...Tja, je moet tegenwoordig wel hé?...". Op dat moment legde mijn chef de telefoon neer, en verloste mij van de 'geheimschrijver' waarmee hij eerder een afspraak had gemaakt. Het gesprek daarna, tussen die twee, verliep 'op niveau' zogezegd en ik ging, een treetje lager, maar gewoon door met mijn eigen werk. Toen de bezoeker verdwenen was vertelde ik mijn chef over mijn korte ontmoeting met zijn gast en herhaalde diens opmerking; ,,...Zo, zo, U bent ook al aardig interactief geëquipeerd...!". Mijn chef lachte betekenisvol en zei: ,,ach ja, Delftsblauwe jongen hé?, maar een prima vent, en hij heeft ze allemaal goed op een rijtje". ,,Elk vogeltje zingt nou eenmaal zoals hij gebekt is". En hij had natuurlijk gelijk, mijn baas.
Fan-tilator
(wordt vervolgd met: “Interrumperen, en andere peren”)