Zuidlaren revisited -2-

Dichtgemetselde deur

Het oude deel dat van buitenaf is te zien, wordt gebruikt als bedrijfsruimte. Er zijn veel bedrijven ondergebracht. Een medewerkster van een daar gevestigde fysiotherapeut vertelt ons spontaan een en ander over de nieuwe opzet. Op de vraag of we ons op verboden terrein bevinden antwoord ze lachend : "We zien hier wel meer mensen met grijze haren en fotocamera's rondlopen voor een bezoekje. Hahaha!" Net toen ik wilde vragen of ze niet weer aan het werk moest, werd ze door een collega binnengeroepen.
We liepen verder en ik vertelde Sonja hoe het er vroeger uitzag. Waar de eetzaal (vreetschuur) was, de kantine, het gebouw waar ik verbleef, de garages enz. We liepen om de kazerne heen en bekeken het monumentje aan de voorzijde. Daarna maakte Sonja nog wat foto's van mij, zittend op het muurtje voor de poort. Dan is het tijd om De Kazerne weer de rug toe te keren.
Onderweg besloten we Fenna even een frisse, verkoelende duik te laten nemen in het Zuidlaardermeer. Niet in een zak met stenen, zoals bepaalde aso's dat doen. En wat doet dolblije Fenna op het strand? Ze ramt in een keer mijn camera uit mijn handen. Hij bleef weliswaar aan een riem hangen, maar de houder van de batterijen vloog open. De inhoud, vier oplaadbare, verdween her en der onder het zand! Na enig speurwerk vonden we er drie terug. Met Fenna is alles goed, hoor. Ze werd alleen op het strand flink aangepakt door een......herder! Zijn baasje keek de andere kant op en deed dus niets. Kolere honden! Ik bedoel kolere baasjes!