Zo trouw als een Friese stabij

Een trouwer huisdier dan een hond bestaat er volgens mij niet. Wat er ook gebeurt, hij blijft de baasjes trouw. Het is prachtig om te zien hoe zo'n hond in het heden leeft. Fenna heeft best moeilijke tijden meegemaakt. Ze is wegens omstandigheden uit huis geplaatst. Op jonge leeftijd. Maar toen alles weer in het reine was gekomen en de gelegenheid zich voordeed, hebben we haar weer opgehaald. En wat denk je? Niks geen scheldpartijen of verwijten, geen kwaaie kop of 'ik wil niet meer met jullie mee'' , maar een dolblije hond die tegen ons opsprong en minuten lang bijna wild begroette. Ja, daar werd ik wel even stil van. Mijn schuldgevoel nam in omvang toe.
Fenna was door het dolle. Ze sprong enthousiast in de auto, alsof we net even uit geweest waren. Weer thuis moest ze wel wennen aan alleen zijn. "Even  oppassen", noemen we dat. Zodra ze die woorden hoort, weet ze dat we een boodschap gaan doen en zij thuis blijft. Dat is gaande weg alsmaar beter geworden en even weg gaan is geen probleem meer.
Als ik samen met haar even uitrust, of haar vacht borstel, begint ze nooit over wat er gebeurd is. En ik op mijn beurt mag het verleden van haar laten rusten. Ze weet immers dat ik in normale omstandigheden haar nooit in de steek zal laten. Fenna zal niet jarenlang zeuren of mutsen, zoals sommige mensen dat doen en waar blijkbaar alleen een programma als 'Het familie diner' een eind aan kan maken. Het verleden is een gedane zaak voor Fenna. Dat meent ze oprecht. Ze is gewoon blij, dat we weer allemaal bij elkaar en gelukkig zijn. Zo'n hond zou eigenlijk een cursus moeten geven om mensen te trainen. Dan krijgt Het familie diner een heel andere sfeer.