 |
| Zweedse Max, 10 jaar |
Ze zijn hier op de camping om twee redenen : familiebezoek en voor zaken. Hij heeft een administratiekantoor of zo. Ze hebben ook een hond, een boxer. Een grote reu met een prachtig lijf. Ook mooi getekend : donkerbruin met wit. Max heeft van pup af aan bij zijn vader gewoond. Zijn pa mocht een zwoele Zweedse teef dekken, de bofhond. Zijn baasjes hebben later een van de pups, Max dus, meegekregen. Zoiets zie je niet bij mensen. Ik heb tenminste nooit een baas gehad, die zei : "Ga jij maar... Sorry, ik dwaal weer af. Terug naar Max. Max is erg gemoedelijk en aardig. Al vind ik het gesnuffel in mijn kruis wat minder. Gelukkig had ie geen trek en hield de kaken op elkaar. Hij wilde direct onze dochter Fenna bestijgen, maar daar ga ik dus over. Ik bedoel, dat beslis ik. Max verstaat Nederlands en heeft maar één paspoort. Max zorgt er ook voor dat er niet gejat wordt. Hij is met recht een tegenpool van bepaalde andere bezoekers van dit land.
Vanmiddag hebben we even op Max gepast. Zijn baasjes wilden even weg, maar het was veel te heet in de auto voor de koele Zweedse Max. Hij bleef bij de caravan; aangelijnd. Max vond het geen enkel probleem. Volgens mij genoot ie stiekem. Hij ging zo opvallend ontspannen op de grond liggen rollen. Hij kon helaas niet de caravan in om stiekem koekjes te eten.
Hoewel zijn vader onlangs is overleden, is daarvan weinig bij Max te merken. Ook al waren ze onafscheidelijk. Toen hij als pup binnenkwam bij zijn vader, ging hij gedwee op zijn ruggetje liggen. Pa keek ernaar en dacht waarschijnlijk : "Zo wil ik het zien. Een jong naar mijn hart!"
Max' ouders hebben beiden een stamboom. Max niet. Ik denk dat ie daar veel te nuchter voor is. Na een paar uur kwamen zijn baasjes weer terug. Max was blij hen weer te zien.