 |
| 'Alleen spoelen, niet centrifugeren aub...' |
Het beeld van de binnen-wastrommel, met het gebroken kruis, komt mij akelig bekend voor want onlangs stuurde onze schoonzoon mij nog een foto met eenzelfde schadegeval. De trouwe lezer uit Huizen heeft zeer waarschijnlijk de vinger al op de zere plek gelegd met zijn opmerking over het gebruik van Calgon, maar er is meer. De fabrikant, van een duur, maar goed wasmachinemerk adverteert graag met: ,, Miele, er is geen betere", en ,,Immer besser". Jaren geleden klopte dat ook nog wel want onze eerste wasmachine van dat merk, een model 423 en nog iets, draaide 28 jaar! Ja, ja, 28 jaar en dat zonder "KABOEM!!!" Fabrikanten van wasmiddelen 'liften', o.a. in een STER-spot, graag mee met de bekendheid van een wasmachinemerk, met een pakkende reclamezin over hún producten. Met een stralende glimlach en een vlotte, overtuigende babbel wordt de consument verleid, en geadviseerd om toch vooral "...bla, bla, bla..." te gebruiken. Bij temperaturen, van 30 á 40 * C, wordt de was tegenwoordig al goed schoon en je bespaart enorm veel elektrische energie. Wassen met water van 20 * C is zelfs al mogelijk en je energierekening daalt opnieuw; nu naar een absoluut minimaal verbruik. Ja, dank je de koekoek. ,,Maar besparen?, en gij geleuft dat allemaal ?!" Wat hebben onze moeders vroeger altijd fout gedaan met de bekende kookwas in de wasketel die urenlang op een vuurtje stond te pruttelen. En over een 'witte was' gesproken; die is in de reclamespots voor wasmiddelen al zó vaak witter geworden dat we vroeger waarschijnlijk zwart ondergoed hebben gedragen. De wasmiddelensprookjes en de lage wastemperatuur hebben ons een probleem bezorgd dat wordt veroorzaakt door een bijna onzichtbare vijand: de 'vetluis'. Het is niet echt een luis maar een bacterie die ontstaat in de zeepresten die, met haren en huidschilvers, vanwege die lagere wastemperaturen, overal in de machine achterblijven. De wasmachine, maar ook het wasgoed, gaat op een gegeven moment behoorlijk stinken en alleen door af en toe een keer goed heet te wassen kan dit probleem (tijdelijk) worden opgelost. Maar er is nóg iets, en dat is niet te ruiken en ook niet te zien maar het aluminium bevestigingskruis van de binnen-wastrommel bevind zich tijdens het wassen continu in het vuile waswater en wordt langzaam maar zeker 'opgevreten' door een zuur van de bacterie in de drab van de 'vetluis'. Het aluminium wordt broos, en op een dag hoor je opeens: ,,BOEM!!". Energie-besparing is oké, maar hoe groot is de geldbesparing?! En wat kost een nieuwe wastrommel, en in het ergste geval een compleet nieuwe wasmachine? Heel waarschijnlijk een 10-voud, of méér, van de besparing! Al met al is dit natuurlijk het gevolg van een 'luizenstreek' van ...............? ( vul zelf maar in). Wastrommels en bevestigings-kruizen gemaakt van composiet materiaal is misschien dé oplossing? Omdat het ook wordt gebruikt voor het bouwen van de Airbus A380 zal het wel goed spul zijn. De luizenkam moet maar eens door de ontwerpteams van de wasmachinefabrikanten, want deze worden rijk van onze ellende met de gebroken trommelkruizen. Sommige mensen moeten financieel, gewoon even op adem komen na de onverwachte, noodgedwongen aanschaf van een nieuwe wasmachine en zijn dan even 'zo arm al de neten' want ze hebben nog 'geen luis om dood te drukken'. Nou ja, een 'vetluis'; maar dat is nog geen vetpót.
Fan-tilator