Het begon na een paar traumatische ervaringen. Mijn concentratie en geheugen liepen terug. En dus hoefde ik minder te onthouden. Mijn interesse was gedaald tot het nulpunt. Ik ben te veel gaan relativeren. Zodoende vond ik nog nauwelijks iets of iemand nog belangrijk. Daar is jaren later enige verbetering in gekomen.
Er waren periodes dat ik niet wist waar ik was en wat ik van plan was te gaan doen. Ik noemde het black-outs. Ik had er dagelijks last van. In zo'n situatie bleef ik vreemd genoeg altijd rustig en zocht een plekje om tot bezinning te komen. Na een minuut of vijf tot tien herkende ik de omgeving weer. Dan ging ik maar weer naar huis.
Mijn vergeetachtigheid en/of slechte geheugen spelen mij geregeld parten. Ik kan bij voorbeeld geen cursus volgen. Een opsomming van 'things to do', kan ik ook niet aan. Een, hooguit twee opdrachten kan ik aan. Zelfs het tv programma "Nederland beweegt" kan ik niet volgen. Voor elke oefening moet ik dingen onthouden en dat lukt me niet. Ik onthoud niet eens wanneer dat programma er is. Haha! Ik rijd al een tijdje met een papiertje op mijn tank en samen met mijn camera vormen ze mijn extern geheugen. Al vergeet ik ook soms op mijn camera te kijken....
Mijn gedeeltelijk doofheid speelt ook een rol in het geheel. En toch : mijn handicaps zijn ook vaak een zegen voor mij en mijn omgeving. Ik ben veel bewuster geworden van mijn gehoor. Als iemand tegen mij zegt : "Hé Willem, heb je het al gehoord?" dan komt dat bij mij humoristisch over.
Ik schijn nogal vaak vragen te stellen over onderwerpen, die net gepasseerd zijn. Zou het iets langer duren voor datgene wat gezegd is tot mijn grijze massa is doorgedrongen? Een soort vertraging? Hoe dan ook, jammer dan. Ik zit er niet mee. Anderen wel, afgaande op hun gezucht. Soms klinkt ook gelach, als ik iets totaal verkeerd heb gehoord. Dan zorg ik onbewust voor een vrolijke noot.
Mijn gehoor aan de linker kant is slecht. Daar heeft een keer iemand op een zeer pijnlijke manier een buisje ingepropt, maar zonder positief resultaat. Hoewel, ik ken nu een paar oefeningen om evenwichtsstoornissen te lijf te gaan en weet dat bepaalde artsen slagers zijn. Praatjes van links hoor ik niet. Soms ga ik expres zo naast iemand zitten, dat ik hem of haar niet hoor praten. Beschouw dat maar als een tip.