Na een gezellige avond zochten we ons bed op. We sliepen dit keer gescheiden. De eerste nacht vond ik het niet nodig om stiekem naar Sonja's slaapkamer te sluipen. Niet alleen vanwege mogelijk piepende deuren en/of krakende vloeren (staat zo stom als onze gastheer en/of -vrouw dat zou horen), maar ook om redenen van vermoeidheid. Ik viel namelijk al ras in een diepe slaap.De volgende ochtend stapten we na een heerlijk en gezellig ontbijt op de fiets. De zon scheen er vrolijk op los en er stond wat wind.
Voor Fenna had ik de grote mand gemonteerd. Maar ze begon direct aan de riem met lopen. We reden naar het noorden. Na enige tijd werd Fenna in de mand gehesen. Bij het Amsteldiep aangekomen werd Fenna uit haar comfortabele mand gezet om de reis te voet te vervolgen. Het tempo was vrij rustig, zodat ze in draf ons met gemak kon bijhouden. We fietsten langs het Amsteldiep en het Amstelmeer richting Hippolytushoef. Rijdend langs de kustlijn was de wind merkbaar krachtiger. Fenna hield het lopen wonderbaarlijk lang vol. Als ze moe is, begint ze namelijk aan een broekspijp te trekken. Maar dat gebeurde niet.
Vanaf de fiets zagen we Den Helder en Texel liggen. We reden parallel aan de N99, maar dan langs de kustlijn. Hier en daar zagen we kleine campings met voornamelijk stacaravans. We kwamen ook stukken oude kustbescherming tegen. Het waren enorm grote betonnen elementen, die tot bijna de helft in het zand stonden.