Dierenverzamelaars

We hebben een tijd lang een hondenliefhebber in de buurt gehad. Zo noemden die meneer zich zelf graag : een liefhebber. Maar wie naar de verzorging kijkt, ziet weinig van liefde terug. Oké, liefde voor de eigen ikkie dan. Voor mij is hij een ordinaire dierenverzamelaar. Hij schaft louter voor de hep dieren aan. En als het ras aan populariteit inboet, dan doet de beesten net zo gemakkelijk weer weg. De arme beesten van deze 'liefhebber' werden niet uitgelaten. De verzorging beperkte zich tot het eten en drinken. Het huis stonk en ik zag overal haar.
Zo ken ik ook een kattenverzamelaar. Ik ben een keer bij haar thuis geweest. Gelukkig was het maar even, want ik kan niet zo goed tegen de lucht van kattenpies. Die kwam mij al in haar tuin tegemoet. Ik zag toevallig een bak staan, waar die dakhazen hun behoefte zouden moeten doen. Maar ja, wie gaat er nou op zo'n smerige bak zitten? De bak was propvol kattendrollen. Binnen leek het alsof er een bom was ontploft. Overal schade veroorzaakt door klimmen en krabben :  het behang, de meubels, de deuren inclusief deurposten en de gordijnen.
Langs de plinten lagen dotten kattenhaar en ik dacht kattenkots te zien liggen. Opgedroogd inclusief haarbal. En toch houdt mevrouw vol, dat ze de beesten goed verzorgt. Misschien is dat wel zo en zorgt ze alleen maar slecht voor zich zelf.