Alcoholvrij

Aan de Cie's bar

Nee, ik kan niet tegen alcohol. Zowel fysiek als psychisch niet. Fysiek kan een enkele rumboon mij al fataal worden. Mijn armen en benen worden als elastiek en ik word draaierig en raak in een soort coma. Voor een actief iemand als ik, is dat een ramp. Niet alleen in mijn tienerjaren, ook in militaire dienst heeft men geprobeerd mij aan de alcohol te krijgen. Maar zonder succes. Ik heb één keer last gehad van een kater. Dat was de dag na het afscheidsfeest in Zuidlaren, in november 1970. Ik kan me er niet zoveel meer van herinneren.
Psychisch kan ik ook niet tegen dat spul. Mijn afkeer van alcohol werd nog groter toen ik mensen ontmoette, die alleen na veel alcohol drinken gezellig konden worden. Tenminste, dat beweerden zij. Voor mij worden ze helemaal niet gezellig. Alleen maar vervelend. In sommige gevallen worden mensen zelfs agressief. Hun ware aard komt naar boven en wat een onzin kramen ze uit! En ach je weet wel : Kinderen en dronkaards; ongeremd uit hun nek kletsen. Ook een manier om mensen te leren kennen. Maar liever op een nuchtere manier. Alcoholvrij.
En wat alcohol in het verkeer betreft : we hanteren slappe regels in levensgevaarlijke situaties. Gewoon zonder alcohol en/of drugs in het verkeer. En anders ben je definitief je rijbewijs kwijt. Lijkt me heerlijk en helder.