Als een persmuskiet -2-

Opening nieuwe bibliotheek

Mike scoort met een snoeiharde kopbal

Havenkom van de Bataviahaven in aanleg

Soms kwam het niet bepaald gelegen, dat ik met mijn cameraatje in de buurt was. Dan keek men geschrokken naar mijn toevallige aanwezigheid en verbood men mij een foto te maken. Aan dat laatste gaf ik niet altijd gehoor. En dat lieten de gefotografeerde mensen (zeg maar bobo's van de stad) soms ook blijken. Maar ja, het staat mij toch vrij om op straat of op open water een foto of wat te maken? Ik ben overigens tijdens het maken van foto's nooit bedreigd of met een handtasje geslagen. Ik gaf de beroepsfotografen de nodige ruimte. Zij verdienen er hun brood mee en voor mij is het louter voor de lol.  Een van hen had de gewoonte altijd weer precies voor mijn neus te gaan staan. Dat vond ik soms wel vervelend. Zo'n eerst ikke houding, waarbij hij ook lak had aan fotograferende collega's. Hij staat met zijn achterhoofd op menige foto van mij. Hahaha!
Ik heb ook lange tijd sportfoto's gemaakt. Eigenlijk alleen van voetbal. Van lokale clubs.
Meestal ging ik achter het doel staan. De doelpunten vond ik telkens weer leuk om digitaal vast te leggen. Alleen bij de wedstrijden van Mike liep ik wat meer langs de lijn, om ook andere spelmomenten vast te leggen. Toen La Place in Bataviastad werd geopend, was ik er ook bij. We waren met z'n tweetjes en genoten vooral van de zeer uitgebreide lunch. Maar ook de toelichting op het commerciële en logistieke verhaal achter deze horeca gigant vond ik erg interessant.
Bijna had ik mijn gratis vlucht met de Dakota misgelopen. Wat was het geval? Bij de meeste evenementen op de Aviodrome was de pers mondjesmaat aanwezig. Maar ik was er zo goed als altijd. Maar toen de uitnodiging verstuurd werd, was opeens iedereen aanwezig. Toen wilde een Aviodrome medewerker gaan loten wie er mocht vliegen! En dat pikte ik dus niet. Ik was telkens aanwezig en dan niet mogen vliegen? Gelukkig had men naar mijn bezwaar oren. Men koos voor een tussenoplossing : twee vluchten.