 |
| Kleine Ben wast de Renault... |
Mijn eerste lease auto was een Renault 16, ook wel uitgelegd als :
Roest
En
Narigheid
Achtervolgen
U Langdurig. Die Fransoos kreeg ik in 1979, toen ik besloot in de ICT-detachering te gaan werken. Het was een comfortabele vierdeursauto met stoelen die qua zit veel weg hadden van fauteuils. De auto was in die tijd voorzien van een 'welvaartsknobbel' (=trekhaak), maar we hadden toen nog geen wagentje en helemaal geen sleurhut om erachter te hangen. Die trekhaak kwam wel van pas toen ik de stronken van de berken uit de voortuin ging verwijderen.
 |
| Blijkbaar niet echt tevreden |
Toen ik overstapte naar een landelijk opererend softwarebureau, kreeg ik eerst een Ford Taunus. Ook een leuke wagen, maar de bagageruimte viel zwaar tegen. Daar paste niet eens een kinderwagen in. Zo ondiep was de bak. Na die Ford mocht ik zelf een wagen uitkiezen. Ik kreeg daarvoor een budget. Het werd een Opel Ascona met een lpg installatie. De oorspronkelijke benzinetank werd vervangen door een kleinere, zodat de gastank ver tegen de achterbank gemonteerd kon worden. Zo hield ik nog veel ruimte over onder de achterklep. De Opel koos ik vanwege de nieuwprijs in relatie tot de fiscale bijtelling. Belastingtechnisch reed ik voor nog geen 50 gulden per maand een splinternieuwe auto van de zaak! Een kwestie van rekenen.
Ik had ook collega's die in een dikke BMW uit de 5 of 7 serie rondreden. Dat gekke volk dacht de leasebak te kunnen verdoezelen voor de Belastingdienst. Ze wilden wel duur rijden (ze betaalden zelfs zo'n 450 gulden per maand bij!), maar fiscaal wilden zij geen gulden betalen. Helaas kwam de Inspectie op kantoor om het leasewagenpark even door te lichten. Gevolg : flinke boetes en alsnog betalen met terugwerkende kracht. Kassa! Na die actie verdwenen de duurdere auto's uit het leasewagenbestand.