Help, een groep zwarten!

In een dorpje, net buiten de Flevopolder in de kop van Overijssel, deed ik eens wat inkopen in een kleine supermarkt. Terwijl ik tussen de schappen liep hoorde ik de ouderwetse deurbel rinkelen en zag een grote groep donkere mannen lachend het winkeltje binnenkomen. Ze deden net als ik vrolijk hun boodschappen, maar waren veel sneller klaar. Ze rekenden hun aankopen af bij de kassa en vertrokken weer. Toen ik bij de kassa kwam, zag ik de eigenaresse achter de balie staan huilen. Ze was helemaal van slag. Wat bleek? Ze vond het verschrikkelijk, dat er zoveel zwarte mensen opeens haar winkel binnenkwamen! Ik wist niet wat ik hoorde. Ze jammerde dat ze bang was dat haar hele zaak leeggeroofd zou worden. Samen met een voor haar bekende klant probeerde ik die nare gedachte bij haar weg te nemen. De groep had zich immers keurig gedragen (inclusief een 'hello' en 'bye') en netjes afgerekend. Maar dat hielp niet. Erger, ze keek mij argwanend aan en zag mij waarschijnlijk als advocaat van de duivel. Op weg naar de camping maakte ik me toch zorgen over de mentaliteit van de eigenaresse van de supermarkt. Daar raakte ik bijna van slag van. De groep klanten bleek overigens afkomstig van het nabijgelegen AZC Luttelgeest.