Heb ik ook last van. Hahaha! Alles moet planmatig, georganiseerd en gestructureerd aangepakt worden. En efficiënt. Of het nu de afwas of het ramen zemen of de motor repareren is, alles moet zo. Erg hè? Als ik ga afdrogen droog ik eerst alles wat in één bepaald kastje of lade thuishoort. Dus niet tig keren open en dicht, maar één keer open en één keer dicht. Efficiënt en effectief, zoals ik toen ook bedrijfsprocessen (her)inrichtte.
Wat nog erger is, is dat ik moeite had en vaak nog heb om van plan of planning te veranderen. Ik ben daarvan al aardig wat genezen en laat me geregeld verrassen. Maar echt prettig voel ik me er niet bij. Zo'n verandering is toch een vrij ingrijpende omschakeling voor mij.
In gesprekken maak ik onderscheid tussen feiten en fictie, of aannames. Ook zoiets uit mijn werkzaam leven : gaan voor zekerheid en duidelijkheid.
En toch heeft mijn beroepsdeformatie ook veel positieve kanten. Als er veel bezoek geweest is, heb ik weinig moeite om de chaos weer opgeruimd te krijgen. Een kwestie van ordenen en vervolgens de boel afwassen en opruimen. Zo gebeurd. Ik kan veel gemakkelijker zaken overzien door ze in mijn hoofd op een rijtje te zetten. Voor zover me dat lukt hoor. Het moeten er niet te veel worden.
Aan de andere kant krijg ik het Spaans benauwd als ik iemand rommelig te werk zie gaan. Zo'n rommelige werkwijze geeft mij nauwelijks vertrouwen op een goede afloop. Vaak is dat bewezen. Zo ken ik garages, waar men steevast gereedschap en materialen in de auto achterlaat na een beurt of reparatie. Ik denk dan op mijn beurt : zouden ze ook vergeten zijn de bougies en/of de olie te vervangen of bepaalde bouten en/of moeren weer te monteren? En ja, helaas was dat geregeld het geval.
Maar er zijn meer zaken, die door mijn beroep enigszins gedeformeerd geraakt zijn. Maar daarover een andere keer.