 |
| Mijn koffer! |
Als ik dit type zit ik achter de computer van Olga en Ovidiu in Arad (Roemenië). Het was voor ons beiden in Lelystad wel even vroeg uit de veren, maar Mike (een dag eerder geslaagd!!) bracht me in de Matrix keurig op tijd naar Schiphol. Het inchecken duurde even, want blijkbaar wijkt mijn reis af van de standaard. We stapten keurig op tijd aan boord van het KLM toestel, dat me in zo'n twee uur naar Boekarest vloog. We hadden wind mee volgens de gezagvoerder. Mijn treinreis in 1972 duurde 36 uur. Wat een verschil! Toen we boven Roemeens grondgebied kwamen kreeg ik het even te kwaad. Ik genoot van het mooie bergachtig landschap dat onder mij voorbij schoof. In Boekarest moest ik na bijna 4 uur wachten overstappen op een binnenlandse vlucht van Tarom. Die had wat vertraging, want ik vertrok een kwartier later. Om 18.50 arriveerde ik op het vliegveld van Timisoara. Daar ontwaarde ik tussen de mensen een mij bekend gezicht : Ovidiu! We waren beiden erg blij elkaar na 4 jaar weer te zien. Over een splinternieuwe snelweg reden we naar Arad, waar we een half uur later aankwamen. Olga wachtte ons op. Het was een bijzonder moment haar hier in haar eigen land weer te ontmoeten. Moe, maar gezond en wel en voldaan ben ik na ruim 40 jaar weer terug in Roemenië.
