Boston or bust

Het lijkt me doodeng als je in je eigen land je leven niet meer zeker bent. Ben je lekker aan het sport kijken of sport beoefenen, vindt er een aanslag plaats. De stad Boston kende ik alleen van de plaatselijke honkbalvereniging, de Boston Red Sox. Vooral op Curaçao volgden mijn broer Joop en ik fanatiek de Amerikaanse honkbal competitie met aansprekende clubs als de Pittsburg Pirates en de St. Louis Cardinals. En het boksen (Floyd Patterson) en Charles Atlas voor een gespierd lijf.
Ik heb nog even in de keukenkast gekeken. Ja hoor, mijn snelkookpan staat er nog. Dat ding is bij toeval binnengekomen. Hij was ooit van mijn moeder, die hem op haar beurt van mijn pa cadeau had gekregen.  Een praktische gift dus. We hebben die pan nooit gebruikt om een complete maaltijd in te bereiden. Dat zou een smaakloze prut worden. We kookten er alleen de aardappels in. Maar toen het huis leeg stroomde, was het een raar gezicht een paar aardappeltjes in zo'n grote pan te zien liggen. Trouwens, het is een flinke pan, die uit verschillende delen bestaat die alle afgewassen, gedroogd en weer opgeruimd moesten worden.
In de keuken van het restaurant De Vette Os in Katwijk aan Zee, heb ik voor het eerst zo'n pan zien ontploffen. Nou ja, niet echt uit elkaar klappen. Het deksel knalde er vanaf. De keuken zag donker rood van de goulash, die tot dat moment nog in de pan lag te pruttelen. Als ik de effecten van de pan in Boston zie, dan kan ik me daar verder niets bij voorstellen. Welke idioot doet er nou een springlading in zo'n pan? Dat is toch vragen om moeilijkheden. Gezien de Amerikaanse juridische gevoeligheid, zal voortaan de handleiding van snelkookpannen expliciet vermelden, dat het NIET de bedoeling is daar explosieve stoffen in klaar te maken. Helemaal niet als er veel mensen in de buurt zijn. Zo gaat dat in het land van Uncle Sam. Voor veel marathonlopers is Bosten een must. Hopelijk verandert daar niets aan.