In principe ben ik altijd bereid iemand te helpen. Maar afhankelijk van de situatie neem ik daarbij een bepaalde houding aan. Zeker als het gaat om zaken, waar ik een specifieke opleiding in gevolgd heb en/of de nodige ervaring mee opgedaan heb.
Er zijn situaties waarin iemand die iets niet weet en mij om raad gevraagd heeft, die raad niet opvolgt en zijn eigen gang gaat. Dat mag. Maar waar ik moeite mee heb, is dat die wijsneuzen weer bij mij terugkomen met dezelfde klacht cq vraag, omdat hun oplossing niet gewerkt heeft.
In dergelijke situaties neem ik een 'zoek het zelf maar uit' houding aan. Meestal gaat men terug naar Af en volgt men alsnog mijn advies op. De rest niet, die vindt mij een eikel omdat ik hen niet meer help. Tenminste, niet op hun manier.
Waar ik ook moeite mee heb is wanneer iemand die iets niet weet toch blijft doordraven in zijn probleem, terwijl ik probeer de oplossing uit te leggen. Vaak uit dat zich in het ongecontroleerd rammen op het toetsenbord of aanklikken van allerlei zaken op het scherm. Grrr! Ik heb zo'n enorme hekel aan de try and error methode. Dat gerammel op de computer maakt het voor mij ook lastiger om het probleem te analyseren. De stand van zaken op dat moment verandert met nagenoeg elke klik of druk op een toets. Dat is nou achter een probleem aanhollen. En daar heb ik geen zin in. In de opvoeding heb ik er in dergelijke situaties geen probleem mee, indien mijn zoon met zijn kop tegen de muur loopt. Daar leert ie veel meer van, dan naar mijn raad te luisteren. Natuurlijk niet in gevaarlijke omstandigheden. Dan is voorkomen beter dan genezen. Kortom, iedereen is eigenwijs en elk op zijn eigen manier.