Kunst in de Hanzenborg

Fransje, Sophie en Bertie

Fransje plukt niet alleen appels, maar is ook een bekend kunstenares. Afgelopen week stuurde deze apple picking lady mij een uitnodiging voor een expositie in de Hanzenborg. Kort gezegd, de Hanzeborg is een vrij nieuw verzamelgebouw voor oudjes in allerlei soorten en maten, die daar verwend worden met allerlei voorzieningen. Van zwembad en recreatieruimten tot kapsalon.
Om 13.30 uur vond de officiële opening plaats. Bij de entree kreeg ik een looproute die mij langs de kunstwerken moest leiden en een fiche voor een gratis consumptie. Toen ik de goed gevulde zaal binnenliep, werd ik aan mijn jas getrokken door Sophie. Ze was daar met haar man. Een knap uitziende vent. Sophie zit vol verrassingen. De exposerende kunstenaressen, er waren geen mannen onder hen (die zijn veel te nuchter, denk ik), werden een voor een geïntroduceerd. Ik moet nog steeds wennen aan bepaalde uitdrukkingen. Zo zei de (ook lady) speaker : Bertie van Zijl hangt hier om de hoek en Fransje Tweebeeke hangt in het voorste deel van het gebouw. Gelukkig waren er ook beelden bij, anders was ik in paniek terstond uit mijn stoel gesprongen. Ik hoorde ook een kunstenares zeggen, dat haar schaduw in het water was gevallen. Dat vond ik erg knap. Tja, allemaal verwarrend en soms tamelijk wazig voor mij. Een van hen, Ina de Munnik, was na diverse afwijzingen voor de Kunstacademie maar zelf aan de slag gegaan. Een doorzetter dus, wier kunstwerken er erg mooi uitzagen. Knap hoor! Na de toespraak kreeg ik van de dames een rondleiding, terwijl er op diverse plaatsen muziek te horen was. Vol bewondering keek ik naar de vooral abstracte doeken. Ik vroeg aan Sophie : "Zou het jou opvallen als dat doek ondersteboven opgehangen zou zijn?" Maar volgens Sophie doen de kunstenaars dat al tijdens het schilderen : het doek geregeld draaien. "Ah, dus toch", zei een cultuurbarbaar (ik dus) quasi deskundig terwijl hij zijn kin masseerde. Het deed me wel op diverse manieren naar de doeken kijken. En ik moet zeggen, dat ik er telkens weer iets anders in zag. Er waren ook doeken, met voor mij meer herkenbare zaken zoals gezichten en dieren. De expositie was over meerdere verdiepingen verspreid. Ook de schildersclub van de Hanzeborg deed mee aan de expositie. Dames, dank voor de interessante en leuke middag!