Gistermiddag heb ik mijn zoon een dienst bewezen, door hem te helpen bij de verkoop van de Suzuki GS750 XD Limited edition. Althans, wat daarvan over is. Een meneer met een bestelbus kwam uit het Brabantse land om het frame en het blok op te halen. Al pratend met de koper, bleek dat hij erg veel van de motorsport afwist. Hij heeft zelf ook de racet. En dus deelden wij de nostalgische verhalen over de 24 uren van Oss, de races te Tubbergen en de oude bekende coureurs van die tijd. Zelf heeft hij vooral op Laverda's geracet. Onlangs heeft hij zijn motor aan de wilgen gehangen. Hij twijfelde nog om een Duc aan te schaffen, maar de drukte op de wegen en het vele geflits(!) heeft hem daarvan weerhouden. Toen hij hoorde dat ik een Seeley heb, maakte zijn hart zichtbaar een sprongetje. "U bent een van de weinigen, die het merk kent", zei ik hem. "Nooit verkopen dat ding!", riep hij waarschuwend. Samen duwden we de Suz over de rijplaat de bestelbus in. Het blok werd eerst op een steekwagen geplaatst en de garage uitgereden. Bij de bus hebben we het samen erin getild. Na uitwisseling van de kenteken- en vrijwaringspapieren en na betaling, namen we afscheid.
's Nachts werd ik wakker van de pijn. Niet in mijn hart, maar in mijn arm. Ik kon mijn arm niet optillen en voelde een flinke spierpijn. Ik heb blijkbaar een verkeerde beweging gemaakt toen we samen het motorblok in de bus tilden.
