Er is gesleuteld aan het ontslagrecht. Een aantal, ver van de realiteit staande, politieke partijen is van mening, dat het nog eenvoudiger moet zijn om werknemers te ontslaan. Het is een
van de maatregelen uit het begrotingsakkoord. In 2013 wordt het ontslagrecht versoepeld. Een werkgever
hoeft niet meer toestemming te vragen aan de kantonrechter of een
ontslagvergoeding aan te vragen bij het UWV.
Wie bekend is met de praktijk weet dat het ontslagrecht , eerder een gewoonterecht, al heel erg soepel is voor de werkgevers. Het zijn zakenlui, die als het nodig is ook erg sluw te werk kunnen gaan. Waar deze politieke partijen aan voorbijgaan is het feit dat veel werkgevers bewust aansturen op ontslag. Gewoon door te gaan werken aan wat de rechter vaak noemt : "een verstoorde arbeidsrelatie". De werkwijze is heel eenvoudig. Beschuldig een werknemer ergens van (maakt niet uit van wat) en houd het poot stijf. Uiteraard ontstaat een gespannen sfeer, die de werkgever vanuit zijn machtspositie benut om je maar weg te sturen. Een werknemer (weg) pesten kan ook. Ook in zo'n geval kan een situatie uit de hand gaan lopen. Voor de rechter is slechts één ding duidelijk : een verstoorde arbeidsrelatie. Het feit dat de werkgever daarmee begonnen is en andere bedoelingen heeft (illegaal dumpen van werknemers), doet verder niets ter zake. Die blijft lekker op z'n plek zitten met een dik salaris. En dan zijn er nog allerlei andere drogredenen om werknemers te lozen. Tot zelfs z'n huidskleur of afkomst toe. Maar dat soort zaken hardop uitspreken, doet men liever niet, want men wil als 'fatsoenlijk' voor de dag komen. En tot slot kan je ook gaan reorganiseren. Stiekem, bedoel ik dan.
Het beste in al die nare situaties is gewoon dicht bij jezelf te blijven en zo'n werkgever aan de haren naar de rechtbank slepen. Veel rechtszaken doet een bedrijf i.c. een directeur ook geen goed. Kijk maar naar bijvoorbeeld het IT bedrijf Centric.