TT Assen

No TT for me

Roemeense criminelen actief

Onze Roemeense vrienden zeiden het al : de criminaliteit in hun land is fors gedaald sinds het land zich bij de EU heeft aangesloten. De Roemeense criminelen zijn massaal naar het rijke Westen getrokken. De straffen her lijken nergens naar en het goed ligt voor het grijpen. Een dagje cel en dan weer aan het (criminele) werk. Hier mogen we die beestjes niet bij hun naam noemen, maar in Amsterdam denkt men er gelukkig anders over. Neemt niet weg dat in dit land ook gewone, zich netjes gedragende Roemenen zijn. Mocht je naar Amsterdam gaan, misschien herken je er een paar. Oppassen geblazen dus.

As years go by

Als tranen in tijd veranderen zou de tekst van het liedje van Marianne Faithfull zo klinken :

It is the evening of the day,
I sit and watch the grandkids play.
Smiling faces I can see
But not for me,
I sit and watch as years go by.

My riches can't buy everything,
I want to hear the grandkids sing.
All I hear is the sound
Of rain falling on the ground,
I sit and watch as years go by.

It is the evening of the day,
I sit and watch the grandkids play.
Doing things I used to do
They think are new,
I sit and watch as years go by.

Geen donker vizier nodig

Zodra de zon om de hoek komt, zet ik mijn zonnebril op. Ik krijg namelijk vrij snel hoofdpijn van het licht. Ook als de zon niet schijnt, kan een bepaald soort licht mij hoofdpijn bezorgen. Om die reden beschik ik over een gewoon en een donker getint vizier voor mijn (Seeley) helm.Voor mijn andere integraalhelmen (ik heb er ooit per ongeluk 4 gekocht...) ben ik lange tijd bezig geweest om een getint vizier te bemachtigen. Maar dat is niet gelukt. Daarna ben ik bezig geweest met een getint folie, dat bedoeld is voor op de ruiten van een auto. De kromming van het vizier was een obstakel. Die veroorzaakte allerlei rimpels in het folie. Ik had de moed al opgegeven, toen ik in de onderdelenbijbel van het Duitse bedrijf Louis een Sonnenblende ontdekte. Dat smalle kunststof schermpje, dat in diverse tinten verkrijgbaar is, moet je tussen de rand van de helm en de voering schuiven. Zo ontstaat een zonneschermpje vlak boven de ogen. Ik heb dat ding besteld (20 euro) en vandaag ontvangen. Natuurlijk las ik eerste de bijgeleverde beschrijving. Die was zonneklaar, al riep de waarschuwing dat montage geheel op eigen risico geschiedt, wat vraagtekens op. Ik heb met behulp van een (bot) mes (voor het smeren van de boterhammetjes) voorzichtig wat ruimte gemaakt tussen de voering en de helmrand. Dat lukte zonder al te veel gedoe. Daarna kon ik geheel volgens de beschrijving het zonneklepje er tussen schuiven. Op het klepje zit een tweetal stukjes stof, die voorkomen dat het terug glijdt uit de spleet. Toen ik de helm opzette en de zon opzocht, slaakte ik een kreet van opluchting : wat een ideale oplossing! Ook als ik mijn vizier open klap, heb ik een zonneschermpje. Het schermpje is ook eenvoudig weer te verwijderen. Bij het op- en afzetten van de helm veroorzaakt de Sonnenblende geen enkel probleem.

Een bloemetje voor zinloos geweld

De Rotterdamse agente, die een dronken man in zijn kruis trapte en schopte, krijgt van de gemeenteraad een bloemetje. Haar mannelijke collega ook. Want het was allemaal zo zielig voor die twee, toen heel Nederland over deze gefilmde wandaad viel.Volgens het CDA (natuurlijk) was het duo door de media al veroordeeld, zonder enige feitenkennis. En dat is heel erg zielig. Volgens het OM kwam de man bedreigend over en had hij zich verzet tegen zijn aanhouding. Die verklaring komt niet overeen met de beelden. Als de dronkaard inderdaad zo'n bedreiging was geweest, waarom stond de mannelijke collega dan zo rustig toe te kijken, toen de agente de zuipschuit mishandelde? Had ie soms een hekel aan haar? En waarom moest die bitch hem in zijn kruis trappen, terwijl hij daar gewoon stond? En hoe is het mogelijk dat twee agenten een dronkaard niet eens kunnen aanhouden? Wat een slappe hap zeg. Maar ja, de Farizeeërs van het CDA vonden het zinloos geweld van deze agente een bloemetje waard. Een afkickcursus voor de dronkaard en een cursus in het overmeesteren van lastige burgers hadden mij beter geleken. O ja, en niet te vergeten het bestrijden van stres binnen het korps. Want dit riekte erg naar even lekker de frustraties laten gaan.

Geen taart

Een foto van een deel van de zuil bij de ingang van de Penitentiaire Inrichting Lelystad, of wel de PIL, de gevangenis, de petoet, het oranjehotel, de bajes enz. Zelf ben ik nog niet in dat verblijf geweest. Voor een straf, noch voor een bezoek. Zelfs toen drie directieleden van mijn werkgever werden vastgezet wegens fraude, ben ik niet op bezoek geweest. Eigenlijk is het nog een gelukkie als je daar terechtkomt. Ik bedoel, er gaat zoveel mis in de rechtspraak. Het begint al met het boeven vangen. Dat lukt steeds slechter. Een dronken man in elkaar slaan lukt nog wel. Dat kan zelfs een vrouw. Maar voor wie wel gepakt wordt, is de kans klein dat ie veroordeeld wordt. Als een punt of komma verkeerd staat in de aanklacht, blijf je als verdachte buiten de lik. Komt bij dat veel rechters tegenwoordig een taakstraf opleggen. Zo kom je als inbreker vanzelf op nieuwe adresjes terecht of leer je tijdens het uitvoeren van de taakstraf meer interessante situaties en/of mensen kennen.
In het rijtje afbeeldingen op de zuil mis ik wat. Als ik aan de gevangenis denk, dan zie ik de Zware Jongens, die met een vijl de tralies bewerken. Die vijl zat in een taart of een boek. Het kan trouwens ook een ijzerzaag zijn. Er had dus ook een taart of boek afgebeeld moeten zijn. Een fotocamera is verboden. Een videocamera niet, getuige de vele uitzendingen op de tv. Een beeldje uit zo'n video is een snapshot en geen foto. Vandaar. Denk ik.

Richard Dickey Betts : Rain

Van het fameuze album Highway Call (1974!) zingt Richard Dickey Betts (voormalig lid van The Allman Brothers Band, waar ik uiteraard ook wat LP's van had) het nummer "Rain".

Vogelvrij verklaard

Kom op, weg wezen!

Via een Bewonersbrief informeert de gemeente Lelystad ons over het probleem van de ganzen aan het zwemstrand van het Bovenwater. Volgend jaar wil men de ganzen een nieuwe omgeving aanbieden. Men gaat binnenkort proberen de ganzen te verjagen. Dat gaat een aantal keren gebeuren, in de hoop dat de gevederde vrienden naar de nieuwe omgeving zullen gaan.
Mocht dit niet lukken, dan zal een aantal ganzen worden afgeschoten. 'Om het schrikeffect te versterken' aldus de gemeente. Dat doet me overigens denken aan de Duitse bezetter, die dat ook deed als sprake was van enig verzet. Volgens de brief zullen alleen op de soepgans (een verwilderde tamme gans) en de nijlgans geschoten gaan worden. Hopelijk vinden ze snel genoeg een onderduikadres elders in de polder.

Buffelen

De tijd vliegt voorbij en er blijft weinig over om achter de pc te gaan zitten. Vandaar de terugloop in het aantal berichtjes. Maar als het goed is, is het slechts tijdelijk. Ik ben al met de derde week van mijn tijdelijke inzet bezig. Het is full time (40 uur/week) en omdat het vooral fysiek werk is, merk ik dat als ik 's avonds neerplof op de bank. Ik sta en loop de hele dag. Mijn voeten en benen zijn daaraan inmiddels gewend. Het proces waar ik deel van uitmaak is aan tijd gebonden. 's Morgens worden de werkopdrachten in de werkplaats afgeleverd en dan begint mijn werk. 's Middags ga ik naar het magazijn om de bestellingen verzendklaar te maken. Ook dat is flink buffelen, want alles moet op tijd de deur uit. De laatste tijd zijn de bestelde goederen nogal laat. Dus rest minder tijd voor het inpakken en op pallets plaatsen. Het is telkens weer een opluchting als we alle bestellingen toch weer op tijd de deur uit gekregen hebben. Dat is stipt half zes, als het einde werktijd is. We gaan niet eerder weg dan nadat de werkplaats en het magazijn weer helemaal opgeruimd zijn. Kunnen we de volgende dag weer met een schone lei beginnen. De tijd vliegt dagelijks voorbij.

Oooievaars en koolzaad

Langs de A6 bevinden zich mooie gele stroken. Ze worden gevormd door bloeiend koolzaad. Het fleurt het groene landschap enigszins op. Aan de Larserdreef, ter hoogte van het benzinestation bij de A6 werd deze week het gras gemaaid. Op het gemaaide stuk en achter de trekker zag ik ooievaars lopen. Ze joegen daar parmantig stappend achter de trekker op wormen, muizen en andere lekkernij, die opeens het beschermende gras boven hun koppies zagen verdwijnen.

Körözöh maken

Op mijn werk heb ik o.a. een Hongaarse collega. We kunnen samen door een deur, ondanks ons beider overgewicht. Misschien kunnen we goed met elkaar overweg, omdat ik ook nog wat Hongaars bloed in me heb. En natuurlijk niet te vergeten de hoeveelheden goulash die ik genuttigd en soms gemaakt heb. Wat dat laatste betreft : ik zie nog zo het deksel van de snelkookpan vliegen en de keuken van het restaurant 'De vette Os' in Katwijk aan Zee rood kleuren. Vanmorgen kwam mijn Hongaarse collega met een bak met geurige saus. Wat de kleur betreft, die leek op die van zalmsalade. Ik mocht wat proeven en ik moet zeggen : heerlijk!
Het is een soort spread. In het Hongaars heet het Körözöh (spreek uit : keureuzeu). Hij is ook als een dipsaus of op de boterham met komkommer of tomaat te gebruiken. Ik pakte een pen en papier en begon aan de tafel in de kantine de ingrediënten te noteren, die mijn Hongaarse collega oplepelde :
1 rode ui, 400 gr Hüttenkäse, drie teentjes knoflook, een eetlepel paprikapoeder, wat peper en zout (mag ook Maggi zijn) naar smaak en een crème fraîche.
Het geheel moet als een puree worden. Dus heel fijn snijden of even de molen erop loslaten. De paprikapoeder al roerend toevoegen tot een zalmroze kleur ontstaat. Hierna wordt de saus afgedekt in de koelkast geplaatst en de volgende dag genuttigd. Je kunt er ook (rode) paprika's mee vullen.

Over de A6

Op mijn bestemming te Almere

Ik ben geregeld in het Almeerse te vinden. Niet om therapeutische redenen ( tussen Almere en mij zal het nooit meer goed komen), maar voor mijn tijdelijk werk. Ik rij geregeld over de A6 om goederen van Lelystad naar Almere te brengen. Dat doe ik in een Iveco bestelwagen, die voorzien is van een lift. Het leuke is dat ik niet in de spits hoef te rijden. Dat scheelt enorm, dus ik rij lekker ontspannen over de A6. Dat kan ik niet van iedereen zeggen, want er zijn automobilisten die er een potje van maken. Vooral wat betreft de maximum toegestane snelheid en het overbekende bumperkleven. De A6 is op zich best wel een veilige snelweg. Als we iedereen die de regels van het verkeer en/of het fatsoen overtreedt, van de A6 zouden verwijderen.
Zelf heb ik tot op heden geen hinder ondervonden van asociaal rijgedrag. Zo'n dikke bestelbus maakt indruk. Het leuke is ook dat ik met deze wagen alvast kan oefenen voor het geval we een camper zouden aanschaffen. Vooral het achteruit rijden en manoeuvreren is heel anders dan met de personenauto.

Naar Kris Kristofferson

Begin december geeft Kris Kristofferson een concert in Tilburg. Een mooie gelegenheid om samen met mijn zus Hanny die good old KK eens live te zien en horen. Het was Jan die ons (Ruud en mij) het album 'Jesus was a capricorn' liet horen. Dat was kicken! Sindsdien hebben we ons suf gekocht aan albums van KK. Na het overlijden van Ruud kreeg ik dubbele exemplaren. Die heb ik geschonken aan een Duitse lerares, die een groot fan is van de Amerikaanse artiest. Ze kende alleen de cd's en is dolblij met die ouderwetse lp's. Ze heeft van haar vader een oude platenspeler geleend om dat geluid van de zwarte schijven te beluisteren. Erg leuk om iemand zo enthousiast te horen praten over de muziek van voor haar tijd. Natuurlijk nu even een voorproefje van Kris klasse :

Oranje eruit

Normaal is Ronaldo nooit zo'n opvallende speler in het nationale team van Portugal. En laat ie nou net tegen Oranje wel op dreef zijn. Of gaven de Oranje-verdedigers (vooral Vlaar) hem te veel ruimte? Van der Wiel gaf hem zelfs een bal kado. Typisch voor Gregory. Eerst speelden ze twintig minuten goed aanvallend voetbal en dan is het weer het oude liedje : hobbelpaard-voetbal. De Portugezen maakte daar heel goed gebruik van. Die bleven in een hoge versnelling spelen, want die wilden wel graag naar de volgende ronde. Ik heb maar één helft bekeken, want het Oranje spel sloeg weer om in Mens erger je niet. Erg jammer voor de aanvallers, want die kwamen zodoende in de wachtkamer terecht. Vooraf was geoefend op voorzetten vanaf de zijlijn. Ik heb er weinig van gezien in de resterende 70 minuten. Die Portugezen moet je geen bal laten aannemen, want het zijn snelle, technisch begaafde spelers. Ronaldo heeft in elk geval een leuke avond gehad. En eerlijk is eerlijk : het was (weer) de beste die won.
Ik luister en kijk geregeld naar de voetbalanalisten. Die mensen draven soms ook flink door. Vooral als de nuchtere Jan Mulder een vraag stelt of een opmerking maakt, zoals menigeen in den lande dat doet. Zoals : waarom mag alleen de keeper de bal een roei naar voren geven? En waarom moeten verdedigers per se voetballend verdedigen? Die mogen toch zeker ook een keer de bal een roei naar voren geven? Tja, zo denk ik dus ook. Maar dan komen de 'kenners' met een wazig, quasi technisch betoog, dat in mijn beleving nergens op slaat. Maar ach, sommigen laten zich helemaal gaan. Vooral als het om voetbal gaat. Hoe erg dat kan zijn bewijst het volgenden. Een bekende voetbal-columnist moest het fenomeen voetbal en fanaten zo kort mogelijk omschrijven. Hij kwam tot : "Kut, een dochter!"

Oldtimerdag Bataviahaven

Oldies

Big Mack

Er stond een straffe wind, maar de zon was ook volop aanwezig op de Nationale Oldtimerdag. Dit keer voor de eerste keer bij de Bataviahaven hier in Lelystad. En wat denk je? Eindelijk een evenement dat de haven met Bataviastad en de kermis verbond! Of wel : één lange sliert aan amusement. Ik ben dit keer dan ook extra lang aan het koekeloeren geweest. Wat is er nou mooier om invulling te geven aan je eigen Vaderdag : met geestverwanten tussen al die prachtige oude auto's en schepen. Vergeleken met de bijeenkomsten op de Zuigerplasdreef en de Polderdreef is deze locatie een flinke verbetering. Ik bedoel wat moet je nou verder op een zondag in de saaie stad, waar alle winkels dicht zijn? Nee, dit moet een blijvertje worden. Er stonden ook veel kramen met vooral (kleinere) modelauto's en boeken. En natuurlijk niet te vergeten de smeer- en poetsmiddelen en de snacks. Het was vanmorgen nog wel een hele toestand om al die oude voertuigen rond de haven te krijgen. Maar het was de moeite zeker waard.

Willie Nelson : Nothing I can do about it

Fans en Rik de Saedeleer

voetbal is emotie

In Biddinghuizen is een aantal auto's met Duits kenteken in brand gestoken. Van andere zijn de banden lek geprikt. En dat alles na de geheel terecht verloren wedstrijd van Oranje tegen die Mannschaft. Het fanatisme neemt bij sommigen ernstige gevolgen aan. Hoe zouden ze reageren als ze zelf een spelletje zouden verliezen? Eng hoor, dat soort volk. Er was een tijd dat ik met mijn broers en mijn zwager van tijd tot tijd wedstrijden bezochten van zowel Feijenoord als Ajax. Maar in de jaren 80 kwam daar een eind aan. Toen begonnen de knokpartijen op stations en in en rond de stadions van zogenaamde fans. Jammer, want het was best leuk om samen naar wedstrijden te gaan kijken. Ik heb dan weliswaar een voorkeur voor een bepaald speltype, maar voetbal is voetbal voor mij. Een minder aantrekkelijke wedstrijd zal ik niet snel tot het eindsignaal blijven volgen. Een wedstrijd met twee aanvallende teams vind ik altijd leuk om te zien.
Tijdens de wedstrijd tegen Duitsland leek het spel van Nederland weer op Mens erger je niet. Als extra kreeg ik ook nog het gezwam van commentator Theo Reitsma te horen. Die man voelt steeds minder de wedstrijden en de spelsituaties aan. En dan het oeverloos gezwets van Theo, die ooit een goed atletiek verslaggever was. Afgrijslijk. Nee, dan maar Rick de Saedeleer. Die durfde tenminste voor zijn mening uit te komen. Rik had zeker weten diverse keren geroepen : "Schoonzoon lief (Van Bommel) hoeft weer weinig te doen!" of "We spelen de andere kant op, Van der Wiel!" en "Bert, doe eens wat! Het gaat zo toch niet goed?" en aan het eind van de wedstrijd zou Rik gezegd hebben : "Zo, de zakkenvullers zijn weer blij dat het afgelopen is". Ik had de wedstrijd daarom graag via de BRT willen volgen, maar helaas is Rik niet meer.

Begrijpend lezen

Als kleine scholier leerde ik begrijpend lezen. Zelf had ik daar geen enkele moeite mee, maar sommige klasgenoten wel. Ik moest een stukje lezen en vervolgens de inhoud van het stukje navertellen. Er werden ook vragen over gesteld. Niet alleen kinderen, ook sommige volwassenen hebben moeite met begrijpend lezen. Ze worstelen met elk woord en zien geen zinsverband en/of onderlinge samenhang. Er zijn erbij die na het tien keer lezen van een verhaaltje, nog steeds niet begrijpen waar het over gaat. Zo schreef ik al een paar keer, dat ik weliswaar veel opleiding genoten heb, maar dat ik toch het meeste van mijn fouten heb geleerd. En wat denk je? Zijn er toch mensen die naar aanleiding van mijn berichtjes vinden, dat ik nooit een fout maak! Als ik zoiets hoor of lees, dan denk ik gelijk : Hé, die kan niet begrijpend lezen.
Later werd het begrijpend lezen wat lastiger. Met name tijdens het lezen van bijvoorbeeld boeken van Kafka. Ook in gesprekken is het zaak goed te luisteren en ter verhoging van het genot dubbelzinnige opmerkingen te plaatsen. Ook die worden door niet iedereen begrepen. Zoals laatst gebeurde na de benoeming van een nieuwe penningmeester. De vorige was er met de kas vandoor gegaan. Van de aanwezige bestuursleden stak iemand een paraplu op, keek naar buiten en zei plechtig : "Ik vertrouw het weer niet". Waarop meneer naast hem zei : "Er zit een dak op dit gebouw hoor."

Duitsland veel beter

Gewiekst of gewoon slim gespeeld door Duitsland. Ze zullen ongetwijfeld gedacht hebben : laat Oranje even uitrazen, daarna valt het toch weer terug in het trage 'hobbelpaard' voetbal. En zo ging het ook. Daar waar de aanvallers van Duitsland dicht tegen de achterste linie van Oranje hun kansen afwachtten, bleven de Oranje aanvallers vaak op het middenveld hangen, of gingen in de defensie zelf de bal ophalen. Zelfs als opkomende backs ver vooruit langs de lijn opkwamen, zag ik geen aanvallers bij de 16. Veel spelers waren nauwelijks in beeld en speelden een onopvallende wedstrijd. Halverwege de eerste helft had Ajax back Van der Wiel  zijn bekende score behaald van vier ballen vooruit en 13 achteruit. Van Persie was nog steeds niet in zijn Arsenal rol terechtgekomen en Sneijders was bijna onzichtbaar. Het leek wel of de angst regeerde. Ik zag tot drie keer een hoekschop waarbij de bal voorbij de 2e paal terechtkwam. Daar stond dus niemand. In de 2e helft probeerde Oranje de speelwijze wat te wijzigen, maar daar was het te laat voor. Het werd weliswaar 1-2, maar om nu te zeggen dat het vertoonde spel een metamorfose had ondergaan : nee. Al met al was van de beloftes van diverse spelers niets te merken. Geen aanvallend, fris en fruitig voetbal dus, zoals van de Denen tegen Portugal. En dus weer geen winst.

Anticiperen op maandagochtend

Vanmorgen ging het bijna mis. Ik reed op het fietspad langs de wijk Warande, toen een auto met aanhanger de wijk uit kwam rijden. Het viel mij direct op, dat het gezicht van de bestuurder schuil ging achter een relatief brede raamstijl. Die situatie bleef zo, naar mate we beiden het kruispunt naderden. Ik had weliswaar voorrang, maar dat zie ik liever niet op mijn grafsteen staan. Dus anticipeerde ik door vaart te minderen en rekening te houden met de mogelijkheid dat de auto zou doorrijden. Dat gebeurde ook totdat de bestuurder plotseling mij haaks naast zijn auto ter hoogte van het voorspatbord zag opdoemen. Ik stond al stil, maar hij maakte een noodstop en deed geschrokken zijn raampje open. Hij bood direct zijn excuses aan en zei mij helemaal niet gezien te hebben, ondanks mijn fel gele jack. Ik vertelde hem over de raamstijl die zijn gezicht bedekte en zo een dode hoek voor hem vormde. Daar had hij al eens eerder problemen door gekregen, gaf hij ruiterlijk toe. Na nogmaals zijn welgemeende excuses te hebben aangeboden, vervolgde eerst hij en toen ik weer onze weg.
Zo kan het ook. Er zijn mensen die terstond ontploffen, die accepteren geen menselijke fouten.

Cosmic cowboy

Een oud, maar nog steeds prachtig nummer van Michael Murphy : Cosmic cowboy. Ik had het nummer op een lp van MM staan : Cosmic cowboy Souvenir. Die plaat kocht ik in de vorige eeuw, om precies te zijn in 1973. Ik ben benieuwd hoe lang dit nummer op YouTube zal blijven staan, want volgens mij rusten er bepaalde rechten op. Dus zolang het nog kan : even genieten.

APK mierenneukers

Er zijn garages waar men in mijn beleving nogal kinderachtig omgaat met de APK keuring. Anderen noemen het zakelijk correct. Een voorbeeld : tijdens de keuring blijkt een lampje kapot te zijn. De auto wordt niet afgemeld. Er ligt wel een reservelampje in de auto, maar dat wordt niet ingezet ter vervanging van het stukke. 'Daar beginnen we niet aan', aldus de starre garagehouder. Onlangs werd de auto van een collega van mij voor de APK ook niet afgemeld bij de RDW. De remleidingen zouden roestig zijn. Het spul laten vervangen zou hem 382 euro gaan kosten, was de mededeling van de garage. De remleidingen waren een jaar eerder al vernieuwd. Er bleek een zeer lichte vorm van roest op de metalen delen te zitten. Die kon hij zelfs met een doek eenvoudig weg poetsen. Oké, het is crisis maar toch. En zo zijn er meer van die lullige dingetjes die op haast ambtelijke wijze leiden tot 'niet goedgekeurd voor de APK'. Gelukkig heb ik een garage, die dit soort futiliteiten klantgericht oppakt. Ik word desnoods even gebeld met de probleempjes en gevraagd groen licht te geven voor herstel tegen een x bedrag. Zelfs het doosje met reserve lampjes wordt eventueel keurig aangevuld. Maar meestal ben ik ze en slag voor. Voordat de auto voor de APK keuring gaat, controleer ik namelijk zelf een groot aantal punten. Met het oude apk formulier in de hand loop ik de auto na. Een lampje of ruitenwisserblad is bij Halfords of een bouwmarkt vele malen goedkoper dan bij de garage. Dat geldt ook voor banden bij bijv. KwikFit of V.d. Feer. We rijden nog geen 8.000 km/jaar dus ik koop geen dure banden. Ze zijn eerder uitgedroogd dan versleten. Zonde van het geld. Voor de oude Nevada ging ik voor onderdelen naar het autodemontagebedrijf van v.d. Feer. Leuk personeel en lekker goedkoop spul. En niet te vergeten : lekker neuzen tussen al die sloopwagens.

Hanny's verjaardag

Met mijn lieve grote zus Hanny

Vincent Bieber (links) trok veel belangstelling

Zaterdag paste Sonja op een paar pups. Robert en Carina hebben een familiefeestje in Zeeland, waar Carina een parachutesprong zou maken. Ik vroeg nog of ze soms in Marseille terecht was gekomen, vanwege de krachtige wind. Maar de sprong was zoals verwacht afgelast. Mike en ik waren een kwartier eerder dan gepland op onze bestemming in Drunen aangekomen. Mike was net weer wakker geworden en had niet eerder in zo'n korte tijd zoveel kilometers afgelegd. Omdat ik wist waar de feestlocatie ongeveer moest zijn, hadden we de TomTom thuisgelaten. In eerste instantie liepen we de zaal voorbij. We zagen het groene bordje wel hangen, maar de boel leek uitgestorven. Dat kwam omdat zich een tussendeur en hal bevond voor de zaal. Gelukkig deed een stralende(wow!) Nicole de deur open en leidde Mike en mij naar binnen. Daar troffen we mijn grote zus en haar kinderen en kleinkinderen. Geleidelijk stroomde de zaal vol, al was niet iedereen aanwezig. Ik weet niet of dat vanwege het EK is (kan je later ook nog zien) of dat sprake was van andere bezigheden / afspraken. Maar het werd toch een heel gezellig feest met een overheerlijk buffet (zeebanket). Ik was blij dat er niet gedanst werd. Als ik ga dansen, dan gaat er een knop van mijn motoriek om en maak ik bewegingen die mensen afschrikken. Vandaar. Nee, maar we hebben wel gezellig zitten kwekken. Om 20.00 uur was het feest ten einde, maar het duurde nog drie kwartier eer we weer vertrokken. Zoals gezegd, heel gezellig met leuke oude bekenden en lekker eten. Hanny en organisatie, bedankt!

Oranje verliest van Denemarken

Weinig aanspraak onderweg

Op weg naar Drunen vroeg Mike aan mij wat volgens mij de uitslag zal worden van de eerste EK wedstrijd van Nederland tegen de Denen. Ik zei dat volgens mij de Denen het eerst zullen scoren en die 1-0 tot aan de rust zullen weten vast te houden. Daarna is het koffiedik kijken. Nederland zal ongetwijfeld flink gemotiveerd de kleedkamer uit komen, maar wat doen de Denen? Als Nederland scherp is, wordt het 3-1 of misschien wel 4-1. Maar later bleek Nederland, net als Mike tijdens de rit,  helemaal niet scherp te zijn. Dus bleef het 0-1.

Lilly is ingeburgerd

De eerste dag was het wat aftasten en hier en daar uitproberen, voordat we de juiste werkwijze hadden gevonden om Fenna en Lilly onder één dak te houden. Fenna heeft beduidend meer energie, terwijl Lilly een stuk rustiger is.
Ze hebben beide weer een goede nachtrust gehad. Net als de vorige ochtend kwamen de geluiden pas na 8 uur. Het is geen probleem om eerst Fenna uit te laten en later Lilly. Soms zijn ze overdag tegelijkertijd uitgelaten. Het naar bed gaan ritueel verliep ook prima. Met een kleine versnapering de bench in en daarna slapen. Eten doen de beide meisjes gescheiden, al is het samen uitlikken van een bak ook geen probleem. Voor ons interessant om te zien hoe Fenna reageert, omdat Lilly behoorlijk wild door de etensbak raast. Zoals gezegd is er ook dan geen enkel probleem. Alleen het verschil in energie tussen beide leidt nog tot ingrijpen, om te voorkomen dat met name Fenna over de top gaat. Het is een leuk koppeltje om bij elkaar te zien.

Fenna heeft een logeetje

Dit weekend logeert labrador pup Lilly bij Fenna. In het begin was het even wennen, maar dat duurde niet zo lang. Ze hebben ondanks de primeur beide goed geslapen. Vanmorgen, na het uitlaten (apart), was het ontbijten. Wat een schrokop is Lilly zeg! Alsof ze in weken niet gegeten had. Fenna hanteert een veel lager tempo. Na het ontbijt mochten ze even de tuin in, maar eerst moest Lilly Fenna's eetbak controleren en schoonlikken. Daarna was het feest. Na de speelpauze ging Lilly weer naar haar plaats om een slaapje te doen. En snurken dat die kleine meid kan! Net een enorme zaagmachine. Dan valt het met mij nog best mee.

Hoog bezoek

In 1956 bracht Koningin Juliana, in gezelschap van de president van Liberia (William Tubman) een bezoek aan Lelystad. Bij dit bezoek werden de gasten door de plaatselijke jeugd begroet. De bijgaande foto's vond ik op internet, want de foto's die mijn vader maakte zijn verloren gegaan. De foto is genomen in de kantine, waar de kinderen met Liberiaanse en Nederlandse vlaggetjes in de hand, de hoge gasten toezingen. Ik ben het 2e jochie rechts op de 2e rij van voren. Thans hebben we weer een Liberiaanse president op bezoek, vermoedelijk zal die wat langer blijven dan zijn voorganger.

(foto en tekst : Luijt Postma)

De bibliotheken twee dagen dicht

De Flevomeer bibliotheken gaan eind deze maand twee dagen dicht. Men gaat een nieuw bibliotheeksysteem invoeren. Op de site van de bieb is daar nog niets over te lezen, maar de kranten weten meer. Het nieuwe systeem heet BicatWise en gaat het oude Bicat vervangen. Dat werd tijd, want het oude systeem was al in 2004 flink aan het 'bloemkolen'. Zo noemen IT deskundigen het effect wanneer een informatiesysteem continu aangepast wordt op basis van nieuwe eisen en wensen van de gebruikers. En ik vond dat die wensen en eisen erg gemakkelijk overgenomen werden : u vraagt, wij draaien (uiteindelijk dol). Ik heb de leverancier daarop gewezen. Vergelijk het maar met het continu verbouwen van een eenvoudig zomerhuisje tot een 5 sterren hotel. Maar dan wel nog steeds op het fundament van het zomerhuisje.
Soms moet je rigoureus te werk gaan, wil je verzekerd blijven van een efficiënt en effectief proces. Maar vaak schrikt men daarvoor terug. Het onderhoud op dergelijke bloemkool systemen is tijdrovend en wordt steeds complexer en dus duurder. Het mondt vaak uit in situaties waarin je ergens in het systeem iets wijzigt, terwijl op een andere plek in het systeem door die aanpassing problemen worden veroorzaakt. Zo genereren aanpassingen nieuwe klachten en dus weer onderhoud en kosten.
Ik ben benieuwd wat het BicatWise precies inhoudt. Dus even Google aan het werk zetten.

Nou en?

- Ergens las ik dat iemand stampij maakt, omdat ie een boete van 180 euro  heeft gekregen voor het uit de auto gooien van een klokhuis. Meneer wil de zaak voor de rechter laten komen. Nou en? Dat mag hij van mij, zolang ie zelf ook de kosten van de rechtszaak betaalt. En de boete. Ik heb weleens een afgekloven appel tegen me aangekregen toen ik op de motor reed. Ik reed zo'n 80 km/uur, toen de tegenligger (ook zo'n 80km/uur) het nodig vond om via het open raampje het klokhuis naar buiten te gooien. Die kwam met een flinke knal op de onderkant van mijn integraalhelm terecht. Meneer gaf even later toe, dat het een slechte gewoonte van hem was en beloofde beterschap. Dat laatste klonk mij trouwens wat dubbelzinnig in de oren.
- Iemand anders heeft een inbreker mishandeld alvorens hem aan de politie over te leveren. Nou en? Die lijfstraf heeft de inbreker alvast te pakken. Nu nog de officiële straf, zoals 20 uur ramen zemen. Bij het volgende slachtoffer.
- Een winkeldief werd achtervolgt door het winkelpersoneel. De dief sprong uit angst van een viaduct en brak beide enkels. Nou en? Als die genezen zijn, gaat ie toch weer proletarisch winkelen. Of niet, als de rechter vindt dat het de schuld is van het personeel (dat kan in dit land). Dan krijgt ie genoeg geld om voortaan te betalen voor de spullen. Het vooral doet me denken aan een familielid, dat een inbreker betrapte in zijn huis. De Mediterrane jongeman hield er een gebroken been aan over. "Hij vluchtte door het raam" zei het familielid tegen de gearriveerde politieman. De inbreker beweerde dat hij van een hoog uit het raam was gegooid. "Nou en?", zei de politieman. Maar dat is lang geleden.

Fenna's dagboek -6-

Het gaat nog steeds goed met Fenna. Sonja heeft haar al veel geleerd en ze is nog steeds bezig om de basis te leggen voor een gesocialiseerde hond. Fenna is een snelle leerling. Ze heeft ook haar blaf-mechanisme ontdekt. Nou ja, blaf het is meer gekef. Ze gebruikt het als ze protesteert tegen een correctie. Ze gaat dan op en afstandje staan blaffen. We proberen dat eruit te krijgen en als dat niet lukt, hebben we de antiblafband nog. Ze is ook waaks aan het worden. Ze gromt als ze iets hoort of een deur hoort opengaan zonder dat ze weet wie er binnenkomt.
Ze kent de commando's om haar te laten zitten, op een plek te blijven, iets te zoeken en vooruit te gaan. Al maakt ze er af en toe een lolletje van of speelt ze stommetje met je.
Buiten heeft ze nog wel schrikreacties. Vaak van voorbij rijdende fietsers en een bepaald soort geblaf van andere honden. Ze kan soms ook op onverklaarbare redenen heel anders reageren. Ze kan bijvoorbeeld tien keer over een brug lopen en dan opeens wil ze niet. Zaak is om zelf rustig te blijven en haar over te halen toch door te lopen. Ze meldt zich keurig bij de deur als ze naar buiten moet om haar behoefte te doen. Dat gebeurt volgens een vast patroon. Erg fijn, want dan valt een afwijking direct op. Alleen zijn ('oppassen') is ook geen probleem. Ze kan zo'n 2 uur alleen thuis zijn. Ze is vooral op Sonja gericht. Ze eet, drinkt en groeit goed.  Kortom, met Fenna gaat het heel goed.

Weer geen FlevoPost

Er was een tijd, dat we de locale huis aan huis krant trouw elke woensdag in de bus aantroffen. Dat is jarenlang het geval geweest. Sinds de wisseling van bezorger is daar verandering in gekomen. Deze week is het voor de derde achtereenvolgende keer, dat we geen FlevoPost hebben aangetroffen in onze brievenbus. Uit 'nood' halen we hem maar bij de supermarkt, voor zover die daar nog te halen valt. We hebben uiteraard gebeld en men beloofde beterschap. Het zou geen slecht idee zijn om die krant gewoon bij diverse supermarkten neer te leggen, zodat je die zelf kan halen. Dan ben je gewoon zelf verantwoordelijk voor je eigen bezorging.

De amateurs van SV Lelystad 67

Na grondig onderzoek is gebleken, dat de voetbalvereniging SV Lelystad 67 niet voor ruim een ton, maar voor bijna het dubbele is opgelicht. De voorzitter spreekt van een persoonlijk drama voor de dader, de toenmalige penningmeester. De dader heeft bijna 70.000 euro inmiddels terugbetaald. De rest is in zijn bedrijf verdwenen. De vereniging stelt zich erg coulant op vind ik. Zo wordt rekening gehouden met het verlies aan klanten van het bedrijf van de dief-penningmeester. Onlangs heeft de dief weer een bedrag overgemaakt, maar de problemen rond zijn bedrijf verhinderen een terugbetaling van de rest. En daar houdt men rekening mee. Het is weer typisch Hollands om zo te reageren op een misdrijf. Het ach en wee is niet van de lucht en de zaak stroomt over van medelijden en allerlei zielige oorzaken. Die typische softies mentaliteit heeft al veel maatschappelijke ellende veroorzaakt met o.a. draaideur boeven, onbestrafte zaken en een vrijbrief voor criminelen om vooral door te gaan. De hele kwestie geeft ook aan hoe het met het financieel beheer inclusief de controles bij de SV Lelystad was geregeld. Stelletje 2e klas amateurs! Eh.......

Regen en vakantiegeld

Half een, lunchpauze!

Het was vanmorgen wel te merken op de zaak, dat het gisteren regende en dat het vakantiegeld bij velen binnen is. Er was erg veel besteld, dus er was veel werk aan de (online) winkel. We waren vandaag met z'n tweetjes, maar ook met een man minder lukte het ons zwetend en zwoegend om alles op tijd de deur uit te krijgen. We moesten ook nog even de bestelwagen naar de garage rijden voor een APK'tje. Daar waren we ook alle twee even voor weg. Gelukkig zat het rijklaar maken van de fietsen lekker mee. Geen vervelende zaken, dus we konden volop sleutelen. Veel opoefietsen met en zonder rekje aan de voorzijde en bijna net zoveel luxe fietsen hebben we onder handen genomen. Daarna de goederenontvangst afgehandeld en de bestelde onderdelen en accessoires verzendklaar genaakt. De tijd vloog voorbij en mijn voeten waren op. Met een voldaan gevoel fietste ik in de regen naar huis. We did it again!

Citroën GS 1220 Club

Na onze verhuizing naar Zoetermeer, in 1976, besloten we de Fiat 128 te verkopen. Onze interesse voor de vervanger ging uit naar een beige Citroën GS 1220 Club, die we bij een dealer in de buurt zagen staan. Voor de definitieve koop lieten we de auto door de ANWB keuren. Dat resulteerde in een keuringsrapport met een zestal punten. Geen schokkende zaken, maar wel van belang. Terug bij de dealer werd het koopcontract definitief gemaakt met als voorwaarde de afhandeling van alle vermelde gebreken op het keuringsrapport. Een week later konden we de Citroën halen. Toen ik in aanwezigheid van de receptionist de motorkap opende, zag ik dat hij dat niet leuk vond. Logisch, want de oude dynamo zat er nog in en die zou vervangen worden. Een blik onder de auto leerde mij dat de in die tijd gebruikelijke tectyl-beurt niet was uitgevoerd. De overige punten waren wel afgehandeld. De receptionist gooide de gevallen op de hoop : 'vergeten-door-leerlingmonteur'. Een paar dagen later kon ik de auto opnieuw ophalen. De dynamo was vervangen en kijkend naar de wielkasten voor was de auto ook in de tectyl gezet. Toen ik een maand later een wiel wisselde (handig met het hydraulisch systeem) zag ik tot mijn verbazing dat de onderkant van de auto helemaal niet getectyleerd was! Ik terug naar de garage en dit keer heb ik in aanwezigheid van een zestal klanten flink stampij gemaakt over de 'oplichting'. Natuurlijk kreeg de leerlingmonteur weer de schuld, want die had verzuimd te melden dat de tectyl op was. Het alsnog laten tectyleren was tevens mijn laatste bezoek aan deze officiële Citroëndealer.
De Club zelf reed heel comfortabel. Er zat zelfs een ouderwetse slinger bij, waarmee je de motor kon starten als de accu leeg was. Prachtig! En dan de instelbare vering, wat een uitvinding. Ook het dashboard zag er apart uit met de draaiende snelheidsmeter. De bekleding was van lichtbruine skai. De achterklep had een zeer lage drempel. Handig voor onze hond, Asco. De hoedenplank was verwijderd en de resterende rand bekleed met dezelfde skai als de stoelen en bank. Alleen had de motor te weinig vermogen. Die had best een anderhalve liter mogen zijn. Veel heb ik niet gedaan aan deze auto. Ik heb wel een enorme zwarte jaloezie gemonteerd op de achterruit. Dat was toen 'in'. En ik heb de gelakte velgen een bruine kleur gegeven. Ze begonnen al vanzelf wat bruin te worden. De roest worstelde zich succesvol door de laklaag heen. Ik heb ze eerst geschuurd en van een laag menie voorzien. Daarna bruin gespoten. Dat gold ook voor de onderkant van de portieren. De afwatering was in orde, maar de roest kwam spontaan onder de lak vandaan. Het donkerbruin kleurde goed met het standaard beige.

Huntelaar in de spits!

Tijdens het WK heeft bondscoach Van Marwijk laten zien, dat Robin van Persie niet in de voor hem ideale rol zat. Het viel mij nog mee, dat Van Persie al die tijd mocht blijven spelen. Bij Arsenal speelt hij de sterren van de hemel, maar in Oranje is daar weinig tot niets van te merken. Ook dit jaar niet. Het bevreemdt mij dat Van Marwijk kiest tussen Huntelaar en Van Persie. Ik zou als voetbal-nitwit niet kiezen maar voor beiden gaan. Huntelaar is een echte spits. Van Persie heeft meer voetballend vermogen en zou Huntelaar niet alleen mooie ballen kunnen geven, maar ook zelf scoren. Het is toch een doodzonde om een spits als Huntelaar op de bank te zetten? Als leek begrijp ik ook niet waarom Van Marwijk kiest voor Stekelenburg als keeper. Maarten is erg lang geblesseerd geweest en heeft afgezien daarvan niet opvallend gepresteerd in Italië. Tim Krul vind ik wat dat betreft aanzienlijk beter. Maar ja. voetbal is emotie en daar zijn keuzes ook op gebaseerd. Ook die van mij.

Handhaving en het OM

De politie heeft onlangs te kennen gegeven, dat ze niet meer controleert op ondeugdelijke of ontbrekende fietsverlichting en niet handsfree bellen. Daar heeft ze geen tijd meer voor. Een wat verontrustende bekendmaking : geen handhaving meer uitoefenen. De politie had beter kunnen spreken over gewijzigde prioriteiten. Dat is wat anders dan de handhaving achterwege te laten. Het laatste beweegt velen in dit landje tot ongewenst gedrag.
Afgelopen jaar heeft een journalist een reportage gemaakt over de vernielingen / koperdiefstal aan het spoor hier in Lelystad. Meneer had keurig toestemming gevraagd aan de politie of hij even het spoor op mocht. Hij kreeg groen licht. Het OM denkt daar nu anders over en heeft de journalist alsnog aangeklaagd, omdat hij zich op verboden gebied heeft bevonden. Te gek voor woorden natuurlijk. De tijd die het OM hieraan besteedt kan ze beter stoppen in andere zaken en dan met name de kwaliteit ervan. Het OM maak nogal fouten, waardoor verdachten vrijuit gaan. En had het OM niet de politie moeten vervolgen? Die heeft de journalist aangezet tot het plegen van een overtreding.

Het gratis hondje

Toch ook maar een Fiat gekocht (1974)

Begin jaren 70 had mijn grote broer Joop een Fiat 850 gekocht. Of gevonden, dat zou ook nog kunnen gezien de staat van dat roestbakkie. Hij was wit met veel roestbruin. Ik ken vooral de achterkant van dat autootje erg goed. Daar heb ik honderden meters tegenaan zitten hijgen, als ie weer niet wilde starten. Joop zat natuurlijk lekker achter het stuur. We werkten samen bij De Jong's machinefabriek in Zoeterwoude Rijndijk / Hazerswoude. Hoewel, ik werkte daar, wat Joop daar deed heb ik nooit begrepen. Maar hij kreeg wel altijd zijn loon. Ondanks dat was er soms een financieel tekort. Maar Joop wist altijd wel aan geld te komen. Zo had hij een keer stiekem het glas jenever van opa met water gevuld. Toen opa het glaasje achterover sloeg, ontplofte ie bijna. Ik had opa nog nooit zo boos gezien. Geen gevoel voor humor, dus. We vlogen naar buiten. Later wilde Joop het weer goedmaken door opa en tante Griet te beloven dat ie hen een hondje zou leveren. De oude hond, Smaus of Snous of Smous, was immers dood gegaan. Op de

Pukkie in de mand

Hoge Rijndijk wilde men van een hondje af. Belangstellenden konden hem gratis komen afhalen. Wij ernaar toe in het Fiatje van Joop. Op de terugweg zat ik achterin met een bibberend hondje op mijn schoot. Gelukkig hield ie het droog tot in de Koningstraat in Leiderdorp. Onderweg had Joop mij al geïnstrueerd, dat ik hem het woord moest laten doen. Daar aangekomen presenteerden we het beestje, dat Pukkie heette, aan de beide oudjes. Die waren dolblij. Joop deelde hen in de feestvreugde mede, dat het beestje 10 gulden kostte. Opa greep zijn portemonnee uit zijn kontzak en gaf zonder morren tien gulden aan mijn broer. Joop knipoogde naar mij toen hij het geld in ontvangst nam en samen verlieten wij opgelucht nummer 65.
Van het geld tankte Joop benzine en samen reden we toen met veel lol naar Katwijk aan Zee!

Een voormalige dienstmakker

Willem, Werkman en Fons S.

Wat denk je? Zie ik vandaag een reactie van een voormalig collega zandhaas, Fons! Hij woont nog steeds in Lichtenvoorde in de Achterhoek. Wij hebben dat plaatsje vorig jaar op de fiets bezocht en mijn geheugen is nog van dien aard, dat ik me toen Fons herinnerde. Dus heb ik daar even bij stilgestaan in mijn berichtje.
Fons was in het begin van mijn militaire diensttijd soms wat moeilijk te verstaan vanwege zijn dialect. Dat gold trouwens ook voor de Groningers, Friezen, Tukkers en Limburgers hoor. Maar alles went. Van die rare en toch ook wel leuke tijd ben ik een fotoboek aan het maken. Uiteraard met verhaaltjes erbij. Het was een bijzondere tijd, die in de maand juli 1969 begon. Het was een warme zomer en in plaats van op het strand lag dit slachtoffer van de Koude Oorlog in de hei van Anloo te tijgeren en te rennen. We zweetten allen peentjes, behalve de sergeant die ons afkneep. Volgens mij zat Fons wel in onze Charlie Compagnie, maar bij een ander peloton. Misschien hoor ik dat nog wel. Voor het fotoboek kwam ik deze oude foto tegen. Ik weet niet waarom ik niet in sporttenue ben en de anderen wel. Ik had wel de gympen aan. Volgens mij was ik toen al erg in de war. We zaten nog volop in de oliebollentijd en staan op het sportveld bij de kazerne in Zuidlaren. Soldaat Werkman woonde in Scherpenzeel en was volgens mij schilder van beroep. Nu ik die foto zo zie, was ik eigenlijk toch niet zo'n klein manneke.

De Knardijk

Volgens het Waterschap Zuiderzeeland moet de Knardijk aangepakt gaan worden. De kosten bedragen zo'n 5 miljoen euro en natuurlijk heeft het geldverkwistende Waterschap het geld niet. Ze heeft daarvoor ook nooit gereserveerd. Ongelooflijk, maar helaas waar! De Knardijk is al recent aangepakt om fietspaden aan te leggen. Toen heeft men blijkbaar de primaire functie van de dijk vergeten. Nu is er iemand opeens wakker geworden en gezien dat de dijk een mogelijke geldstroom opgang kan brengen met als drogreden veiligheid.
De Knardijk scheidt het oostelijk en zuidelijk deel van Flevoland. Dus als men alsnog besluit Almere weer terug te geven aan het water, kan Lelystad gespaard worden. Of andersom. Sodom en Gomorra waren niet door een dijk gescheiden, met alle gevolgen van dien.
Ik sta verbaasd te kijken hoe men met het regulier onderhoud van in dit geval dijken omgaat. Wie iets maakt, of het nu dijken, huizen, straten of parken zijn, behoort te weten dat in de operationele fase (het gebruik) onderhoudskosten om de hoek komen kijken. Voor die kosten moet periodiek geld opzij gelegd worden. Bij het waterschap en de Provincie is men nog niet zover met dit soort simpele projectmanagement aangelegenheden rekening te houden. Dat geldt overigens voor meer (semi)overheidsinstanties. Onverantwoord en schrijnend triest. Aan de andere kant logisch als je alleen bezig bent met belastinggeld uitgeven.

De trekhaak opgeknapt

Als nieuw!

Bijna ontdaan van de oude verflaag en roest

Je kent het vast wel : als het regent en de dakgoot lekt, herinner je je weer dat je hem wilde repareren als het droog was. Soms herhaalt zo'n situatie zich een aantal keren, omdat je het telkens vergeet.
Heb ik ook last van gehad totdat ik die zaken begon te noteren. Zoals ik dat doe met de caravan en onze kampeeruitrusting tijdens onze vakanties. Zo komen we niet voor verrassingen te staan en/of in tijdnood vlak voor de volgende vakantie. Want dat spul zie je ook maar een paar keer per jaar. Tot de aantekeningen behoorde o.a. de trekhaak (met beugel voor de veiligheidskabel van de rem) en de voorziening om de fietsendrager te monteren. Beide zagen er niet uit (roestig) en ik prees me gelukkig, dat de haak demontabel is. Vanmorgen heb ik hem eraf gehaald en in de bankschroef gezet. Daarna heb ik de beugel voor de fietsendrager verwijderd, schoongemaakt, geschuurd en opnieuw gespoten. Eerst met een speciale antiroest primer en vervolgens met zwarte lak. De bouten heb ik met een staalborstel gereinigden en samen met de moeren goed in het vet gezet. Om te voorkomen dat de drager om de trekhaak draait, heb ik het onderste deel van de klembeugel op de haak gelast. Nou ja, gelast. Lassen doet Robert, die legt een mooi rupsje. Ik ben meer aan het bakken en vervolgens slijp ik de las mooi glad. Zo lijkt het net alsof Robert gelast heeft. Hahaha! Daarna heb ik de boel weer in elkaar gezet en op de auto gemonteerd. Laat de vakantie maar komen! Een dag eerder heb ik een aantal roestige bouten in het motorcompartiment vervangen door roestvrij stalen exemplaren. Ik baalde al een tijdje van de roestige Koreaanse zooi. Geen gezicht en tegen de tijd dat ze los moeten, is de kans groot dat het niet meer lukt. Maar nu dus wel.