 |
| Joop en mams op Schiphol |
Heb je dat ook? Iets wat je overdag meemaakt of aan denkt en waarvan je dan 's nachts droomt? En dan is zo'n droom opgebouwd uit verschillende ervaringen. Zo keek ik een keer naar een stukje van Hello Goodbye, dat op Schiphol opgenomen wordt. Droom ik dus die nacht, dat ik op Schiphol sta te wachten op mijn moeder. Net als toen. Komt Joris, Hello, met zijn microfoon naar mij toe met allerlei vragen over mijn lieve mamma. Ik vertel honderduit over haar en haar vakantie en de familie in Indonesië. Als ik door de glazen wand naar de bagageruimte tuur, meen ik telkens mamma te zien. Terwijl de passagiers van de vlucht uit Jakarta de hal binnenkomen en door wachtenden worden begroet, komt mamma niet opdagen. Nadat iedereen vertrokken is blijf ik daar alleen achter met mijn bosje bloemen, Joris en zijn cameraman. We snappen niets van mamma's wegblijven, maar ik besluit toch geduldig te blijven wachten al krijg ik wel het gevoel dat er iets niet klopt. Joris raakt op 'n gegeven moment in paniek, begint te bellen en bij balies te informeren. Na een tijdje komt hij met een wat bedremmeld gezicht naar mij toe en zegt : "Ze zeggen dat je moeder al vijf jaar dood is, Willem." Ik kijk hem eerst verschrikt aan. En dan, gek genoeg, herinner me ik dat opeens weer. "O ja. Dus toch...", zeg ik. De tot dan aardige Joris wordt boos en dreigt de boel toch uit te zenden. "Ik zet je zo te kijk voor heel Nederland!", briest hij. "Vind ik prima", zeg ik, "want dan kan iedereen zien wat sommige dingen met een mens doen." Joris sluit af met de opmerking dat er niets uitgezonden wordt en beent boos weg. Good bye!
